В бой - ДДТ

Автобус крайний ушел

Сгорели все фонари

Ночь завалилась в кювет,

Закрыла время собой

Старухи платят боевые

Тем, кто погиб у зари

Их давно рядом нет

А я ввязался в бой

Смерть разносила цветы

Собака грелась у ног

Я для собаки бог,

Но раб своей наготы

Следы ушедших героев

Унес весенний прибой

Их давно рядом нет

А я ввязался в бой

Я весь — скрученный нерв

Моя глотка — бикфордов шнур,

Которая рвется от натиска сфер,

Тех, что я развернул.

Я — поэт заходящего дня,

Слишком многого не люблю.

Если ты, судьба, оскорбишь меня

Я просто тебя убью!

Я — пастырь, я — красный волк

Дрессировке не поддаюсь.

Пасу беззубых словечек полк

И, конечно, на них женюсь.

Я, я — электрический стул

Слишком долго не посидишь.

Я Вселенной вчера между глаз звезданул,

Подняв свой земной престиж.

Я весь живой человек

Я падал тысячи раз

Сотни — проклят, сотни — воспет

И снова встаю сейчас.

Я обожаю красивую жизнь

И нашу великую грязь.

Кого трясет — тот может пройтись,

Кто трус — из телеги вылазь!

Я называю плохое — дерьмом,

А хорошее — красотой.

И если что не разрежу умом,

Распакую своей душой.

К черту слезы — от них тоска

Наше время не терпит соплей

Посмотри, старина, на любого щенка

Он резвее тебя и злей!

Автобус кетіп қалды

Барлық шамдар жанып кетті

Түн шұңқырға түсті,

Уақытты жапты

Қарт әйелдер жекпе-жек төлейді

Таң атқанда қайтыс болғандарға

Олар көптен бері жоқ

Ал мен ұрысып қалдым

Өлім гүл алып келді

Ит аяғын жылытып отырды

Мен ит үшін құдаймын

Бірақ оның жалаңаштығының құлы

Қайтыс болған батырлардың іздері

Көктемгі серфингпен алып кетті

Олар көптен бері жоқ

Ал мен ұрысып қалдым

Менің жүйкем бұзылған

Менің тамағым фикфорд сымы

Шарлардың шабуылынан үзілген,

Мен ашқандарым.

Батар күннің ақынымын

Маған тым көп ұнамайды.

Егер сен, тағдыр, мені ренжітсең

Мен сені өлтіремін!

Мен қойшымын, қызыл қасқырмын

Мен жаттығуға берілмеймін.

Мен полктың тіссіз сөздерін өткіземін

Және, әрине, мен оларға үйленемін.

Мен, мен электрлік орындықпын

Тым ұзақ отырмаңыз.

Мен кеше ғаламды екі көздің арасында қададым,

Жердегі беделіңді көтер.

Мен тірі адаммын

Мен мың рет құладым

Жүзден қарғыс атқан, Жүзден жырланған

Ал мен қазір қайта тұрамын.

Мен әдемі өмірді жақсы көремін

Және біздің үлкен кір.

Кім дірілдейді - ол жүре алады,

Қорқақ деген кім – арбадан түс!

Мен жаман деп атаймын

Ал жақсылық – сұлулық.

Егер мен бір нәрсені ойыммен кеспесем,

Мен жан дүниеммен орамды ашамын.

Көз жасымен тозаққа - олардан сағыныш

Біздің заман тоқпаққа шыдамайды

Қарашы, қария, кез келген күшікке

Ол сенен жылдамырақ және қаталырақ!