Туман - ДДТ

Я вижу точку вдалеке,

Она спускается к костру,

Что я разжёг в своей руке

И ночь рассыпалась к утру.

Встаёт над озером заря,

Пробилось солнце сквозь туман.

Очаровательный обман

В осеннем небе вижу я.

Ты над страной моей летишь,

Как наше счастье — высоко

И видишь сверху глубоко,

Но ничего не говоришь.

Здесь наша жизнь бредёт в плену.

Несовершенство этих строк.

Санкт-Петербург идёт ко дну

И приближается восток.

Мои погибшие друзья

Всегда рассудят и поймут

И скажут: «Было всё не зря.»

Рассвет увидят и уйдут.

Им выпал жребий молодым

Лежать сейчас в иной траве,

А надо мною в сентябре

Рассвет вдыхает этот дым.

Мен алыстан нүкте көріп тұрмын

Ол отқа түседі

Қолымда не жағылдым

Ал түн таң атқанша күйреді.

Көлдің үстінен таң атады

Күн тұманды жарып өтті.

Керемет алдау

Мен күзгі аспанда көремін.

Елімнің үстінен ұшып барасың,

Біздің бақытымыз қаншалықты биік

Ал сіз тереңнен жоғарыдан көресіз,

Бірақ сен ештеңе айтпайсың.

Міне, біздің өміріміз тұтқында өтеді.

Бұл сызықтардың жетілмегендігі.

Санкт-Петербург батып бара жатыр

Ал шығыс келеді.

Менің өлген достарым

Әрқашан бағалаңыз және түсініңіз

Және олар: «Бұл бекер емес еді», - дейді.

Олар таңды көріп, кетеді.

Жеребе жас оларға түсті

Қазір басқа шөпте жатып,

Ал менің үстімнен қыркүйекте

Таң осы түтінді жұтады.