Сказка - ДДТ

Руки и свечи, смех за спиной, в печи горячо.

Ангел-хранитель, где ж ты мотался, сядь на плечо.

Слышишь, топ за холмами, роп за домами, ползает страх.

Видишь, черное знамя, ветер со стужи, грох в небесах.

Дорогой бездомной, воргою томной, слезы огня.

Горькие вести, слякоть да лужи, все для меня.

Вкручивал ветки, кутни напрасно вилы дожди,

Баба-белянка мимо летела, крикнула: «Жди!»

Идут миродеры — поп-животряс, да, жохлый туман.

Рогатый, попсовый, дерзо-сердитый морок-дурман.

Взалкал белых ягод, вкряжиться в души норовит он,

Лес загубив, а чавкает старый добрый закон.

Вышел я в поле, свистнул три раза: «Эй, вы, друзья!

Жду вас в затронном зале сегодня возле ручья.

Дакаться да зарабствовать мы не будем скудом,

Одюжим злодея-беса, да, кругом кончим с врагом.

Слетелись-сбежались Дуб Волосастый, Зовкий Дарун,

Беспорточный Комар — задирчивый глаз, да, Брюхо — Валун,

Из соседнего леса Дмитрий-Боян примчал на коне,

Кулавой-Одинец, Крылина-Мудрец в хрустальной броне.

Длилась битва три года ровно, да еще шла три дня,

Мы запели врагов ручьями, помогла ворожня.

Мы нагими их жгли словами, отуманили их стихи,

Разбежались они кустами, побросавши свои грехи.

Мир да победа, смех за спиной, в печи горячо,

Ангел-хранитель, в небе летает, крутит плечо.

Звон над холмами, песнь за домами, пляшет в кострах,

Облако — знамя, ангел крылястый, люд в небесах.

Қолдар мен шамдар, артта күлкі, пеште ыстық.

Қорғаушы періште, сен қайда салбырап жүрсің, иығыңа отыр.

Сіз төбелердің артындағы шыңдарды, үйлердің артындағы гүрілді, қорқынышты естисіз.

Көрдің бе, қара ту, суықтан соққан жел, аспандағы күн күркіреуі.

Қымбатты үйсіз-күйсіз, мұңайған уорг, оттың көз жасы.

Ащы жаңалық, шалшық және шалшық, бәрі мен үшін.

Ол бұтақтарды бұрады, бекер жаңбырмен кутни,

Ақ шашты әйел ұшып өтіп: «Күте тұр!» деп айқайлады.

Миродерлер келе жатыр - поп-жануар, иә, солған тұман.

Мүйізді, поп, арсыз-ашулы Wraith-dope.

Ақ жидектерге аш, ол жанға кіруге тырысады,

Орман жойылды, бірақ ескі заң чемпион болып табылады.

Мен далаға шықтым, үш рет ысқырдым: «Ей, достар!

Мен сені бүгін ағынның жанында Тақтың бөлмесінде күтемін.

Біз сараң, құл болмаймыз,

Жаман-жынды киіндірейік, иә, айнала жаумен бітеміз.

Шашты емен, Қоңыр Дарун қашты, қашты,

Портсыз москит - тітіркендіргіш көз, иә, Белли - Боулдер,

Көрші орманнан Дмитрий-Боян атқа жүгірді,

Кулавой-Одинец, кристалды сауыттағы Крылина-Саж.

Ұрыс үш жылға созылды, тіпті үш күнге созылды,

Біз жауларды ағынмен жырладық, бақсы көмектесті.

Біз оларды жалаңаш сөздермен өртеп жібердік, өлеңдерін тұмандадық,

Олар күнәларын тастап, бұталарға қашып кетті.

Бейбітшілік пен жеңіс, артыңыздан күлкі, пеште ыстық,

Күзетші періште, аспанда ұшады, иығын бұрады.

Төбелердің үстіндегі сыңғыр, үйлердің артындағы ән, отта билейді,

Бұлт – ту, қанатты періште, көктегі адамдар.