Правда на правду - ДДТ

Страна швыряла этой ночью мутной сволочью и разменяв добро на зло,

как деньги старые на новые,

Рванула асфальт, когда он на щеке, как водка с горечью, и окна, окна были

первые готовые.

И зло на заливном коне взмахнуло шашкою, добро, оно всегда без кулаков,

трясло культяшками.

Пыталась жалость убедить, помочь опомниться, но всё быстрее и точней летела

конница.

Аплодисменты.

На манеж под звездным куполом повыпускала ночь зверей и замяукала,

И заалекала, вспотела, вмиг состарилась, и побледнела, и струхнула, и затарилась

Чем бог послал, а черт, а черт, а черт подсунул им, а он ведь старый театрал,

ха-ха, он любит грим.

Тела вдруг стали все огромные да полые, и пьяница сапожник — память нам оставил

пленки голыми.

Припев:

Правда на правду, вера на икону, а земля да на цветы, это я да это ты.

Страна швыряла этой, этой ночью сволочью, закат, когда он на щеке,

как водка с горечью.

Страх покрывал все матом, будто потом, страх брел по городу,

Ночное небо было дотом, оно еще напоминало чью-то бороду…

Провинция зевала, грустно нервно в телевизоры, а кто-то просто шел домой и ел

яичницу,

Дышали трупы тихо, мерно под скальпелем провизора, а кто-то в зеркале вертел

уже своею личностью.

Страну рвало, она согнувшись пополам просила помощи, а помощь танков по лоткам

давила овощи.

Аплодисменты, бис, везде ревело зрелище, стреляло право по беде — увидишь где

еще.

Страна рыдала жирной правдой, так и не поняв истины реанимация визжала,

выла бабой, последней нашей пристанью,

Пенсионеры с палками рубились в городки с милицией, а репортеры, с галками,

их угощали блицами.

Судьба пила, крестясь, и блядовала с магами, брели беззубые старухи да с зубами

флагами,

А повар голод подмешал им жидкий стул довольно пороху, герои крыли тут и там

огнем по шороху

И справедливость думала занять чью-либо сторону, потом решила, как всегда,

пусть будет смерти поровну

Да, погибали эти пули, эти окна первыми все пули были здесь равны все мысли

верными.

Аплодисменты, бис, везде ревело зрелище, стреляло право по беде — увидишь где

еще.

И лишь в гримерке церкви пустота, в тиши да в ладане, где чистота и простота,

где баррикады ада нет.

Она горела в вышине, без дыма пламени, я на колени тоже встал, коснувшись этого

единственного знамени.

Припев:

Правда на правду, вера на икону, а земля да на цветы, это я да это ты.

Страна швыряла прошлой ночью, мутной сволочью, страна скребла лопатой по крови

покрытой инеем,

Да, по утрам вся грязь все лужи отражают синее асфальт когда он на щеке,

как водка с горечью.

На память фото пирамид с пустыми окнами-глазницами, аплодисменты, чудный вид,

с листом кленовым да с синицами,

А будущее, что только родилось, беззвучно плакало, а время тикало себе,

а сердце такало.

Припев:

Правда на правду, вера на икону, а земля да на цветы, это я да это ты.

Правда на правду, вера на икону, а земля да на цветы, это я да это ты.

Ел бұл түнде лайлы бейбақтарды лақтырып, жақсылықты жамандыққа айырбастады,

ескі ақша жаңаға ұқсайды,

Асфальт ащы арақ сияқты щекке түскенде үрледі, терезелер, терезелер

бірінші дайын.

Жаман аттың үстінде қылыш сілтеді, жақсы, ол әрқашан жұдырықсыз,

дүбірлерін сілкіп тастады.

Мен аяушылықты сендіруге, өз-өзіме келуге көмектесуге тырыстым, бірақ мен тезірек және дәлірек ұштым.

атты әскер.

Қол шапалақтау.

Аренада жұлдызды күмбез астындағы түн жануарларды босатып, мияулады,

Ол жылап, терлеп, әп-сәтте қартайып, бозарып, қорқып, қорын жинады.

Құдай жіберген нәрсе, бірақ шайтан, бірақ шайтан және шайтан оларды тайдырды және ол ескі театр көрермені,

хаха, ол макияжды жақсы көреді.

Денелер кенет үлкен және қуыс болып кетті, ал мас етікші бізге естелік қалдырды

фильмдер жалаңаш.

Хор:

Шындық үшін шындық, белгіше үшін сенім, гүлдер үшін жер, бұл менмін және бұл сенсің.

Ел мынаны тастады, бұл түнде бейбақ, бетте тұрғанда күн батуы,

ащы арақ сияқты.

Қорқыныш бәрін ұятсыздықпен жауып тастады, кейінірек қорқыныш қаланы айналып кеткендей,

Түнгі аспан таблетка жәшігі еді, әлі де біреудің сақалындай...

Провинциялар теледидардан мұңайып, қобалжыды, ал біреу үйіне барып тамақтанды

жұмыртқалар

Мәйіттер фармацевттің скальпельінің астында тыныш тыныс алды, айнадағы біреу бұрылды

қазірдің өзінде өз тұлғасында.

Ел құсап, екі иіліп көмек сұрап, науалардағы танктердің көмегі

ұсақталған көкөністер.

Қол шапалақтау, дауыс беру, барлық жерде дүбірлеткен көрініс, қиындыққа дұрыс ату - қай жерде екенін көресіз.

Көбірек.

Ел ащы шындықпен жылап, ақиқатты түсінбей, реанимация шырылдады,

әйел сияқты айқайлады, біздің соңғы пирстер,

Таяқ ұстаған зейнеткерлерді полициямен, ал тілшілермен бірге қалаларға кесіп тастады.

олар блицпен өңделді.

Тағдыр ішіп, айқасып, сиқыршылармен азғындады, тіссіз кемпірлер тістерімен бірге жүрді

жалаулар,

Ал аспаз аштық оларға жеткілікті мылтық бар сұйық табуретканы араластырды, батырлар мұнда және мұнда қанатты.

отпен сыбдырлау

Әділдік бір жағына шығуды ойлады, содан кейін әдеттегідей шешім қабылдады.

өлімдер тең болсын

Иә, бұл оқтар өлді, бұл терезелер бірінші болды, мұнда барлық оқтар тең болды, барлық ойлар

адал.

Қол шапалақтау, дауыс беру, барлық жерде дүбірлеткен көрініс, қиындыққа дұрыс ату - қай жерде екенін көресіз.

Көбірек.

Шіркеудің киім-кешек бөлмесінде ғана бос, тыныштық пен хош иісті зат, тазалық пен қарапайымдылық,

тозақтың баррикадалары жоқ жерде.

Ол аспанда жанды, жалынның түтіні жоқ, мен де тізерлеп отырдым, бұған қол тигіздім

жалғыз баннер.

Хор:

Шындық үшін шындық, белгіше үшін сенім, гүлдер үшін жер, бұл менмін және бұл сенсің.

Кешегі түнде ел лақтырды, лайсыз бейбақ, Ел күрекпен қанды қырды

аязбен жабылған

Иә, таңертең барлық лас барлық шалшықтар бетте тұрғанда көк асфальтты көрсетеді,

ащы арақ сияқты.

Естелік ретінде көз саңылаулары бос пирамидалардың суреті, шапалақ, тамаша көрініс,

үйеңкі жапырағымен және кеуделерімен,

Ал енді ғана дүниеге келген болашақ үнсіз жылап, уақыт өз алдына,

ал жүрек солай болды.

Хор:

Шындық үшін шындық, белгіше үшін сенім, гүлдер үшін жер, бұл менмін және бұл сенсің.

Шындық үшін шындық, белгіше үшін сенім, гүлдер үшін жер, бұл менмін және бұл сенсің.