Поэт - ДДТ

Я весь - скрученный нерв, моя глотка - бикфордов шнур,

Которая рвется от натиска сфер, тех, что я разверну.

Я - поэт заходящего дня, слишком многого не люблю.

Если ты, судьба, оскорбишь меня я просто тебя убью!

Я - пастырь, я - красный волк дрессировке не поддаюсь.

Пасу беззубых словечек полк и, конечно, на них женюсь.

Ха!

Я, я - электрический стул, слишком долго не посидишь.

Я Вселенной вчера между глаз звезданул, подняв свой земной престиж.

Сквозь голодную толпу, стоящую за искусством лезу, раскинув всех без очереди я!

Поднапри веселей мы искусству без сомнений прорубим русло.

Мы искусству прорубим русло становитесь за мной, друзья!

Я весь живой человек, я падал тысячи раз,

Сотнею - проклят, сотней - воспет, и снова встаю сейчас.

Я обожаю красивую жизнь и нашу великую грязь.

Кого трясет - тот может пройтись, кто трус - из телеги вылазь!

Я называю плохое - д**ьмом, а хорошее - красотой.

Если что не разрежу умом, распакую своей душой.

К чёрту слёзы - от них тоска, наше время не терпит соплей.

Посмотри, старина, на любого щенка - он резвее тебя и злей!

Сквозь голодную толпу, стоящую за искусством лезу, раскинув всех без очереди я!

Поднапри веселей мы искусству без сомнений прорубим русло.

Мы искусству прорубим русло становитесь за мной, друзья!

И я не расстрелян, я не в тюрьме, хотя то желают мне.

Друг мой лучший, доброволец-судья, мещанин, я хочу тебя.

Ха!

Ты - клочок мягкой ваты в ушах, ты - здоровый оскопленный пень.

У тебя мой крик вызывает страх, как и будущий Судный день.

Ты боишься всего, что не можешь понять, для тебя лишь вечно вчера.

Ты мечтаешь в лапки топорик взять взамен голубого пера.

Вот тогда бы ты показал себя, что там раньше шипел Гапон?

Ничего, дружок, мы побьём тебя, а История выкинет вон!

Сквозь голодную толпу, стоящую за искусством лезу, раскинув всех без очереди я!

Поднапри веселей мы искусству без сомнений прорубим русло.

Мы искусству прорубим русло становитесь за мной, друзья!

Менің жүйкем бұзылған, тамағым - пикфорд сымы

Шарлардың шабуылынан үзілген, Мен ашатындар.

Батар күннің ақынымын, Көпті ұнатпаймын.

Егер сен, тағдыр, мені ренжітсең, мен сені өлтіремін!

Мен қойшымын, қызыл қасқырмын, жаттығуға берілмеймін.

Мен полктің тіссіз сөздерін өткіземін және, әрине, мен оларға үйленемін.

Ха!

Мен, мен электрлі орындықпын, сіз көп отыра алмайсыз.

Кеше екі көздің арасында Ғаламға қадалып, жердегі абыройымды асырдым.

Өнердің артындағы аш тобырдың арасынан өтіп бара жатырмын, барлығын қатардан шығарамын!

Көңілдірек қысымда өнердің арнасын кесетініміз сөзсіз.

Өнер арнасын кесеміз, артымда тұрыңыздар достар!

Мен тірі адаммын, мың рет құладым

Жүз - қарғыс, жүз - ән, Мен қазір қайта тұрамын.

Мен әдемі өмірді және біздің үлкен кірді жақсы көремін.

Кім тербелсе – жүре алады, кім қорқақ – арбадан түс!

Жаманды ақымақ, жақсыны сұлулық деймін.

Егер мен бір нәрсені ойыммен кеспесем, оны жаныммен ашамын.

Көз жасы тозаққа - олардан аңсау, біздің заманымыз тоқпаққа шыдамайды.

Қараңызшы, қария, кез келген күшікке - ол сенен жылдам және қаталырақ!

Өнердің артындағы аш тобырдың арасынан өтіп бара жатырмын, барлығын қатардан шығарамын!

Көңілдірек қысымда өнердің арнасын кесетініміз сөзсіз.

Өнер арнасын кесеміз, артымда тұрыңыздар достар!

Ал маған оқ тиген жоқпын, түрмеде де емеспін, соны тілесе де.

Менің ең жақын досым, ерікті судья, саудагер, мен сені қалаймын.

Ха!

Құлағыңдағы жұмсақ мақтаның кесегісің, Сау құйылған діңгексің.

Менің айқайым сені, сондай-ақ болашақ Қиямет күнін қорқытады.

Сіз түсіне алмайтын барлық нәрседен қорқасыз, сіз үшін кеше ғана мәңгілік.

Сіз көк қауырсынның орнына табаныңызға балта алуды армандайсыз.

Сонда сіз Гапонның сол жерде ысқырғанын көрсете аласыз ба?

Ештеңе, досым, біз сені жеңеміз, ал Тарих сені қуып жібереді!

Өнердің артындағы аш тобырдың арасынан өтіп бара жатырмын, барлығын қатардан шығарамын!

Көңілдірек қысымда өнердің арнасын кесетініміз сөзсіз.

Өнер арнасын кесеміз, артымда тұрыңыздар достар!