Пластун - ДДТ

Мне страна ворковала о сыновей любви, вытирая платочком сухие глаза,

Сморкаясь в кровавое вымя зари, поминая героические имена,

Прикрепляя медаль на дырявую грудь, намечая ударный трудовой путь,

В райкомовском рае подливая чаек: «Все хорошо!

Все нормалек!»

А я все ползу, ползу, ползу, ползу по песку, по Невскому,

Ползу по степи Красной площади, между черных парадных визжащих колес,

Ползу по глазам обесточенных дам, я не человек, я — бешенный пес,

Ползу по столбам безразличных вождей, ползу, разгребая дерьмо их идей,

Ползу по тоске ночного метро, ползу по пивным, ползу по кино.

Похороните Федьку в Кремлевской Стене, дайте ему то, что не дали мне,

Замуруйте правду вместе с ним, он умел стрелять Государственный гимн.

Не пыль — народ, не народ — слова, слова — не мир, мир — не звездочки,

Не гладь кругом — водоворот, я — не бревно, я — рыба здесь.

Мне не нравиться жизнь, я ее хочу, ненавижу ваше я, как свое,

Не трагичен мир — печален я, а сердце мое, а сердце мое!

Ел маған махаббат ұлдары туралы айтып, құрғақ көздерін орамалмен сүртіп,

Таңның қанды желіне мұрынды соғып, Батыр есімдерін еске алып,

Кеуде кеудеге медаль тағып, еңбек жолын белгілеп,

Райкомның жұмағында шағала төгіліп: «Бәрі жақсы!

Барлығы қалыпты!»

Мен құмда, Невскийдің бойымен жорғалап, жорғалап, жорғалай берем,

Мен Қызыл алаңның даласында, Қара шерудің сықырлаған дөңгелектерінің арасында,

Мен қуатсыз әйелдердің көздерін сүземін, мен еркек емеспін, мен ессіз итпін,

Мен немқұрайлы көшбасшылардың тіректерін бойлай жорғалаймын, мен олардың идеяларын тырнап, жорғалаймын,

Түнгі метроның аңсауымен жорғалаймын, сыра залдарын аралаймын, кинотеатрды аралаймын.

Федканы Кремль қабырғасына жерлеңіз, маған бермеген нәрсені беріңіз,

Онымен шындықты бекітіңіз, ол Мемлекеттік Гимнді қалай түсіруді білді.

Шаң емес – адам, адам емес – сөз, сөз – дүние емес, әлем – жұлдыз емес,

Айнала тегістеме – құйын, Мен бөрене емеспін, мұнда балықпын.

Мен өмірді ұнатпаймын, мен оны қалаймын, сені менікі деп жек көремін,

Дүние қайғылы емес – мұңдымын, жүрегім, жүрегім!