Питер - ДДТ

Он дышал, как река подо льдом,

Он молчал, как следы на песке.

На камнях, под холодным дождем,

Он темнел, как дыра на виске.

Он смотрел на замерзший залив,

Он людьми одевал берега.

Наблюдал, как в плену перспектив,

Подыхая, кричала тайга…

Через три сотни лет носит дым cкифской вазою вещую тень.

Я бреду по гнилым мостовым, белой ночью — оборотень.

Мимо павших и бывших живых, замурованных в склепы дворов.

У распятых в подъездах волхвов, я шепчу языками немых.

Разбивались глаза о проспект, в коммуналках тонули тела.

Неопознанный сбили объект, я живой, да в чем мать родила.

Не рубите на хлев корабли, не торгуйте крестами на веc.

Эти камни грешней всей земли, это небо больней всех небес…

(под проигрыш)

Разорви тело мое,

Собери веру на час.

У зари разгони воронье,

Сохрани этот город для нас.

Мұз астындағы өзендей дем алды,

Құмдағы іздер сияқты үнсіз қалды.

Жартаста, суық жаңбырда,

Ол ғибадатханадағы шұңқыр сияқты қараңғыланды.

Ол қатқан шығанаққа қарады,

Ол жағаларды адамдармен бірге киіндірді.

Мен болашақтардың тұтқынында қалай болғанын көрдім.

Тыныс алып, тайга айқайлады ...

Үш жүз жылдан кейін скиф вазасының түтінінде пайғамбарлық көлеңке бар.

Мен шіріген тротуарларды кезіп келемін, ақ түнде - қасқыр.

Аулалардың скрипкаларында қоршалған құлағандар мен бұрынғы тірілер.

Кіре берісте айқышқа шегеленген сиқыршыларда мен мылқаулардың тілімен сыбырлаймын.

Даңғылда көздері жарылып, мәйіттер коммуналдық пәтерлерде батып кетті.

Белгісіз зат атып түсірілді, мен тірімін, анам нені дүниеге әкелді.

Кемелерді сарайға кеспеңіз, салмағы бойынша крестпен сауда жасамаңыз.

Бұл тастар жер бетінен де күнәкар, бұл аспан барлық аспаннан да ауыр...

(шығында)

Менің денемді сындырыңыз

Бір сағатқа сенім жинаңыз.

Таң ата қарғаларды таратыңыз,

Бұл қаланы біз үшін сақтап қойыңыз.