Песня о времени - ДДТ

Время разбрасывать камни прошло, время собирать голоса настало.

Если каждая жизнь имеет число, значит времени осталось мало.

Время в Грозном, время в Москве, скорость онлайн, часы намаза,

Мгновения, стынущие в Неве, культура бронзы, столетия газа.

Реки впадают в эти кварталы, где я стою и курю у окна.

Где отходят ко сну, отключая порталы, неквантированная страна,

В счастливые дни кого осудишь?

В надежде на чудо все равны,

Но время сражаться за тех кого любишь, не уточняя цены.

Солнце дышит, небо слышит.

Солнце-домна, сердце помнит, помнит.

Стою у окна, убиваю память, наблюдаю, как время пожирает город,

Как совершенство - мусором, сором ложится в одни окопы с нами.

В шеренги дождей, пехоту туманов, отчаянные попытки родов.

Воды отходят из ржавых кранов, выжимая из бездны людскую породу.

Из каждого бомжа - Екклесиаст смотрит на нас в суете сует.

И каждому здесь по делам воздаст, тот, для которого времени нет.

В тревожные дни с временем плохо, много правды, да, мало корма.

Время Че в эпоху Лоха, время - зараза, время - порно.

Что есть время, в чем его смысл?

Думать в конце пути о начале...

Стою у окна, курю мысль, ты прав - во всём этом много печали.

Наблюдаю, как время куёт миллиарды, ярость сомнений, гордыня желаний.

Рвутся сердца, как смешные петарды, от давления сжатых в нас расстояний.

Время вползает в тебя незаметно, что ему эти всхлипы - речи.

Но время дико интеллигентно, оно лечит, ты прав - лечит.

Для времени нет понятия - хватит, время, старик, никогда не спит.

Но пусть этой ночью никто не заплачет, пусть никто не будет убит.

Солнце дышит, небо слышит.

Солнце-домна, сердце помнит, помнит...

Тас шашатын заман өтті, дауыс жинайтын кез келді.

Әр өмірдің саны болса, аз ғана уақыт қалды.

Грозныйдағы уақыт, Мәскеудегі уақыт, онлайн жылдамдығы, намаз сағаттары,

Невада тоңған сәттер, қола мәдениет, ғасырлар бойы газ.

Мен тұрған және терезенің жанында темекі шегетін бұл блоктарға өзендер ағып жатыр.

Олар қайда ұйықтайды, порталдарды өшіреді, сансыз ел,

Бақытты күндерде кімді айыптайсың?

Ғажайыпқа үмітпен бәрі тең,

Бірақ бағасын көрсетпей, жақсы көретіндер үшін күресетін кез келді.

Күн дем алады, аспан естиді.

Күн – домна пеші, Жүрек еске алады, еске алады.

Терезеде тұрып, есте сақтау, қаланы жейтін уақытты көру

Кемелдік сияқты – қоқыс, қоқыс бізбен бір окопқа түседі.

Жаңбырдың қатарында тұманның жаяу әскері, босану әрекеті.

Тот басқан шүмектерден су шығады, адамзат баласын тұңғиықтан сығып шығарады.

Әр бұзақыдан - Екклесиаст бізге бос әурешілікпен қарайды.

Әрі бұл жерде уақыт таппай жүргендердің бәрін істеген істеріне қарай марапаттайды.

Мазасыз күндерде уақыт жаман, шындық көп, иә, аз тамақ.

Лох дәуіріндегі Че уақыты, уақыт - инфекция, уақыт - порно.

Уақыт деген не, оның мәні неде?

Жолдың аяғында басын ойла...

Терезенің қасында тұрмын, ой түтіндедім, дұрыс айтасың – осының бәрінде мұң бар.

Мен уақыттың миллиардтағанын, күдіктердің қаһарын, қалаулардың мақтанышын бақылаймын.

Бізде қысылған қашықтықтардың қысымынан жүректер күлкілі петарда сияқты жарылып жатыр.

Бұл жылаулар оған сөйлейтін сөздер екенін уақыт сезінбейді.

Бірақ уақыт өте ақылды, ол емдейді, дұрыс айтасыз - ол емдейді.

Уақыт үшін ұғым жоқ – жетеді, уақыт, қария, ұйықтамайды.

Бірақ бұл түнде ешкім жыламасын, ешкім өлмесін.

Күн дем алады, аспан естиді.

Күн – домна пеші, жүрек есте сақтайды, еске алады ...