Памятник (Пушкину) - ДДТ

О чем грустите Вы на пьедестале,

Когда так весело вокруг.

У Ваших ног цветы мы растаскали,

Но, извините, это для подруг.

А мы слыхали, были Вы великий

Любитель баб и крепкого вина,

Так описали мир наш многоликий,

Что тащится огромная страна.

Цена же Ваша — этот пьедестал.

С почтеньем смотрит снизу вверх народ.

Изучено начало, оплакан Ваш финал,

Вы правильны на сотни лет вперяд.

И даже голубь, что на Вашей голове

Автограф свой оставил сгоряча,

Прекрасно знает цену мраморной строке,

И тут же дал с испугу стрекача.

А на скамейке рядом молодой

Лохматый тип цитирует куплет

О том, что куклы так похожи на людей, ха-ха!

Тут я подумал: «Может быть и Вы Похожи на живого человека».

Тұғырда не мұңайып,

Айналада қызық көп болғанда.

Сенің аяғыңа біз гүлдерді сүйреттік,

Бірақ кешіріңіз, бұл достарға арналған.

Сізді керемет деп естідік

Әйелдер мен күшті шарапты жақсы көретін,

Біздің көп қырлы әлеміміз осылай сипатталды,

Қандай алып ел сүйретіп барады.

Баға сенікі – бұл тұғыр.

Халық төменнен құрметпен қарайды.

Басы зерттеледі, соңың жоқталады,

Сіз жүздеген жылдар бойы дұрыс айтасыз.

Тіпті сіздің басыңыздағы көгершін де

Ол асығыс қолтаңбасын қалдырды,

Ол мәрмәр жолдың бағасын жақсы біледі,

Және бірден қорқып стреках берді.

Ал жастардың жанындағы орындықта

Шагги түрі өлеңді келтіреді

Қуыршақтардың адамдарға қалай ұқсайтыны туралы, ха ха!

Сонда ойладым: «Сен де тірі адамға ұқсайтын шығарсың».