Она - ДДТ

За дверями вагона последнего,

(О-на)

Небеса провожали пропащего,

(О-на)

Целовали косой дождя летнего,

(О-на)

Прижимали к груди уходящего.

Расковала меня ночь бессонная,

Вынул я перспективу из скважины,

Закапал у вокзала всё черное,

Помолясь о здоровии вражины.

(О-на)

До отхода полвека проплакали,

(О-на)

Всё украдкой крестили молитвами,

(О-на)

Ушивали тоской да заплатами,

(О-на)

Напоив иноземными ритмами.

А я намазал на хлеб расстояние,

Захлебнулся мечтой родниковою,

На дорогу надел струны новые,

Да пустил под откос состояние.

Не пропал ещё голос, на месте глаза,

Наблюдаю, как в море играет гроза,

Не сверну я с дороги: один на пути

В небе крылья да ноги: «Что делать?" — лети.

Соңғы вагон есіктерінің артында,

(Ол)

Аспан жоғалғандарды шығарып салды,

(Ол)

Жазғы жаңбырдың орағымен сүйдім,

(Ол)

Олар кетіп бара жатқанды кеудесіне қысты.

Ұйқысыз түн мені босатқан,

Мен перспективаны құдықтан шығардым,

Мен вокзалда бәрін қара тамыздым,

Дұшпанның саулығын тілеу.

(Ол)

Кетер алдында жарты ғасыр жыладық,

(Ол)

Барлығы жасырын түрде дұғалармен шомылдыру рәсімінен өтті,

(Ол)

Меланхолия мен патчтармен тігілген,

(Ол)

Бөтен ырғақтарды ішу.

Мен қашықтықты нанға жайдым,

Көктем арманына тұншығып,

Мен жолға жаңа жіптерді қойдым,

Иә, мемлекетті рельстен шығарды.

Дауыс әлі жоғалған жоқ, көздің орнында,

Теңізде ойнаған дауылды көру

Мен жолдан бұрылмаймын: жолда жалғыз

Аспанда қанаттары мен аяқтары: «Не істеу керек?» - ұшады.