Гимн - ДДТ

Это гимн просвещенной отчаянной жизни,

Он — про двери и пропасть черты.

Это ритмы поминок и праздничной тризны,

Где тоскуешь все еще ты.

Мокрых серых прохожих пугливая стайка,

Вскрикнув крыльями скрылась во тьме.

Я сквозь стены иду и в руках согреваю

То, что дорого, дорого мне.

По земным и небесным скитаясь дорогам,

Я храню эту каплю тепла

И пока она есть, я доволен немногим

Наша жизнь дорогая, светла.

Умирают, кружась и смеясь, светотени

Разбиваясь о старый гранит.

Я присел у воды на живые ступени —

Пусть тебя этот город хранит.

-= =-

Отражаются черной шеренгой — неволей

Колоннады — злой шёпот в глазах.

Пресс титана сведен — море пота и соли

Мойка в мраморных белых узлах.

Волн, несущихся мимо Авроры к закату,

Где пространством скуля на цепи.

Как к хозяину-богу к еде земле-брату

Рвется небо к тебе подойти.

Бұл – нұрлы шарасыз өмірдің әнұраны

Бұл есіктер мен мүмкіндіктердің тұңғиығы туралы.

Бұл еске алу және мерекелік тойдың ырғақтары,

Сіз әлі аңсаған жерде.

Ылғалды сұр өткінші ұяң үйір,

Ол қанатты айғаймен қараңғыда жоғалып кетті.

Мен қабырғалардан өтіп, қолыма жылытамын

Мен үшін қымбат нәрсе қымбат.

Жердегі және көктегі жолдарды кезіп,

Мен осы тамшы жылуды сақтаймын

Ал ол тұрғанда мен біразға қанағаттанамын

Біздің өміріміз қымбат, жарқын.

Өлу, айналу және күлу, хиароскуро

Ескі гранитке құлау.

Мен судың жағасында тірі баспалдақтарға отырдым -

Бұл қала сізді қорғасын.

-==-

Қара сызықпен шағылысқан - тұтқын

Колоннадалар - көзге жаман сыбыр.

Титан прессі азаяды - тер мен тұз теңізі

Ақ мәрмәр түйіндеріне батырыңыз.

Аврорадан өтіп бара жатқан толқындар күн батқанға қарай

Кеңістік шынжырда шырылдап тұрған жерде.

Жердің ризығына ие-құдайға келсек, ағайын

Саған келу үшін аспан жарылып кетті.