Barcos de papel - David DeMaria

Un eclipse de silencios,

un atardecer en cualquier café,

mis palabras no tienen dueño,

que las quiera entender…

Vagabundo de deseos…

capitán sin fe de «barcos de papel»…

remolino de pensamientos,

cuando veo amanecer…

Y que solitas se quedan las olas,

cuando el sol se agota,

y que solito me «quedao"esperandote,

buscando tu perdón…

No supe que decir al verte allí,

mirandome sin prestarme atención,

no supe que decir «enamorao"de ti.

Voy pasando las horas…

no supe que decir ni a que acudir,

quizás mujer merezca tu perdon

no tengo a donde ir y «enamorao"de ti,

mi corazón se ahoga…

Tus te quieros no los quiero,

si son de papel, «barcos de papel»

Tu recuerdo ya lo llevo,

«clavaito"en mi piel…

Pago el precio sin dinero,

ven y asomate a mi sensatez,

no merezco ser tu dueño ni tampoco perder.

.

Y que solitas se quedan las olas…

No supe que decir…

Ahora navego sorteando puertos de resentimientos,

los siete mares si hace falta por ti cruzaré,

en «barcos de papel»…

No supe que decir…

De mis dudas soy el dueño,

al menos me queda eso…

Тыныштықтардың тұтылуы,

кез келген кафеде күннің батуы,

Сөзімнің иесі жоқ,

кім оларды түсінгісі келеді...

Қалаулардың сарбаздары…

«Қағаз қайықтардың» сенімсіз капитаны...

Ойлар бұрылысы,

мен күннің шыққанын көргенде...

Толқындар қалай жалғыз қалады,

күн батқанда,

мен сені күтуде жалғыз қалдым,

кешірім сұраймын...

Сені сонда көргенде не айтарымды білмедім

Маған назар аудармай қарап,

Саған "ғашық" деп не айтарымды білмедім.

Мен сағаттарды өткізіп жатырмын ...

Не айтарымды, не айтарымды білмедім,

мүмкін әйел сіздің кешіріміңізге лайық шығар

Менің барар жерім жоқ, мен саған "ғашықпын"

жүрегім батып кетті...

Мен сені сүйемін, мен оларды сүймеймін,

егер олар қағаздан жасалған болса, «қағаз қайықтар»

Мен сенің жадын алып жүрмін,

Менің терімдегі «тырнақ»…

Бағасын ақшасыз төлеймін,

Келіп, менің ақыл-есімді қараңыз,

Мен сенің иесің болуға немесе жоғалтуға лайық емеспін.

.

Ал толқындар қандай жалғыз...

айтарымды білмедім...

Енді мен реніш айлақтарынан жалтарып жүрмін,

қажет болса жеті теңізді кесіп өтемін,

«қағаз қайықтарында»…

айтарымды білмедім...

Күмәнімнің иесімін,

кем дегенде менде қалды ...