Nightfall by the Shore of Time - Dark Tranquillity

A shimmertrace of divinity lost

In the beckoning midnight vault

(We are) lulled within the wake

Of a cold November’s nightfall

Nightfall…

A communion of life and eternity,

Of Races scattered in the depths

Of the universal dark

Above us minds went sailing free

And blossomed in the vast nocturnal sea

Paragon of beauty,

Oh, spark of Creation;

We march to the rhythm of the Night

Starborn flew the Dove of Man

In the eventide of life,

Whose wonders crowned

Our yesterdays with light

Fire — Earth — Water — Wind

We lived beneath the waning moon of truth

And danced in hunger for the Powermind

(of Youth)

Like the dark to a dying Flame;

Sweepingly embracing it’s grieving remains

Defiantly blazing the black that awaits

Counting the days 'til the new Age awaits

Times' lustful cyclones arise,

Piercing the fairest of Skies

In elysian awakening of spiritual glory

We see what our history belies

Meadows of Asphodel

Burning in the hunted dawn

Tragedies die among fiery flames

As the firewood of Wisdom is sawn

Our Guardians were blind

My lightbringer ephemeral

Within the heart of all;

A cold and dusky melancholy night,

As ever sullied the fair face of light

Whose seeds of life they grind

To dust, of vapour is our mind

…evermore

Paragon of beauty,

Oh, spark of Creation;

We march to the rhythm of the Night

Nightfall by the shore of time,

A tidal wave of fire and woe

Swept away with the last of life

The core of the enigma as bestowed

Our crystal spirits melt to flow

The mountainside along

To join as one with seas of old

In symbiotic songs:

«Communion… Within the Oversoul

Of the Universe»

We are but fragment of Eternity,

Pale shadows of what we’ll once be

In life’s outer regions I will find

The foremost Tranquility

Chanting the odes of Magonia

A soulstream in flight to the Otherworld

…to the Otherworld

Құдайдың жарқыраған ізі жоғалды

Шақырған түн ортасы қоймасында

(Біз бұзылғанбыз).

Қарашаның салқын түні

Түн…

Өмір мен мәңгіліктің бірлестігі,

Тұңғиықта шашыраған нәсілдер

Әмбебап қараңғылықтан

Үстімізде ойлар еркін жүзді

Ол түнгі теңізде гүлденді

Сұлулықтың парагоны,

О, Жаратылыстың ұшқыны;

Біз түннің ырғағына шықтық

Жұлдызды адам көгершін ұшты

Өмір болған жағдайда,

Кімнің ғажайыптары тәжі болды

Нұрға толы кешегі күніміз

От — Жер — Су — Жел

Біз ақиқаттың сөніп бара жатқан айының астында өмір сүрдік

Және Powermind үшін аштықпен биледі

(Жастар     

Өліп бара жатқан жалынға дейінгі қараңғылық сияқты;

Оны құшақтап, қайғылы қалдықтарды

Күтіп тұрған қараны қайсарлықпен жалындатып

Жаңа дәуір күтіп тұрған күндерді санау

Заманның құмарлы циклондары пайда болады,

Ең әдемі аспанды тесу

Рухани даңқтың элистік оянуында

Біз тарихымыздың нені жоққа шығаратынын көреміз

Асфодель шалғындары

Аңдаған таңға қарай жану

Қайғылы оқиғалар отты жалын арасында өледі

Даналықтың отыны кесілгендей

Біздің қамқоршылар соқыр болды

Менің жарық әкелуші эфемералды

Барлығының жүрегінде;

Салқын және күңгірт мұңды түн,

Бұрынғыдай нұрдың әдемі жүзі күңіренді

Олар кімнің өмір тұқымын ұнтақтайды

Шаңнан            бу                                                                                                                   |

…әрқашан

Сұлулықтың парагоны,

О, Жаратылыстың ұшқыны;

Біз түннің ырғағына шықтық

Уақыттың жағасында түң,

Өрт пен қасіреттің толқыны

Өмірдің соңғы соңымен жүрді

Жұмбақ өзегі берілгендей

Біздің хрусталь рухтарымыз еріп, ағып кетеді

Тау жиегі

Ескі теңіздермен қосылу

Симбиотикалық әндерде:

«Бірлесу... Жанның ішінде

Ғаламның »

Біз мәңгілік бір үзіндіміз,

Біз бір кездері қандай болатынымызды көрсететін бозғылт көлеңкелер

Мен өмірдің сыртқы аймақтарында табармын

Ең бірінші Тыныштық

Магонияның одаларын айту

Басқа әлемге ұшатын жан ағыны

…Басқа әлемге