Saudade - Cristina Branco

Tenho tantas recordações como

Folhas tremendo nos ramos,

Canas murmurando à beira-rio,

Aves cantando no céu azul,

Frémito, murmúrios, canção:

Tantas!

E mais disformes que sonhos.

Mais ainda: De todas as esferas celestes;

Como a onda, que ao quebrar,

Invade a imensidão da praia, sem

Nunca porém, um grão de areia expulsar.

Em atropelo, ouço-as segredar,

Ora agrestes, ora ternas, duras ou sinceras;

De tanta fartura, ainda dou em louco,

Esqueço quem sou e torno-me um outro.

As que são tristes, mais tristes me soam;

Agora que sei outro recurso não ter,

Que ficar de novo encalhado

Nas margens do eterno sofrer.

Também as felizes, se tornam mais tristes,

Pois para sempre se esvaneceram:

Beijos, luxos, palavras do passado,

São como frutos que em mim morreram.

Nada mais tenho que recordaçøes,

A minha vida já há muito se foi.

Como pode um morto cantar ainda?

Em mim já nenhum canto tem vida.

Nas margens dos grandes mares,

Na funda escuridão dos bosques,

Ouço ainda o grande rumor despertar

E nenhuma voz que o faça libertar.

Менде сонша естеліктер бар

Бұтақтарда дірілдеп жапырақтар,

Өзен жағасында күбірлеген қамыс,

Көк аспанда сайраған құстар,

Дірілдеу, күбірлеу, ән:

Өте көп!

Және армандардан гөрі бұрыс.

Одан да көп: Барлық аспан сфераларының;

Толқын сияқты, бұзылғанда,

Жағажайдың шексіздігін басып алады, жоқ

Дегенмен, құмның бір түйірі де сыртқа шығарылмайды.

Жүгіру кезінде мен олардың сыбырлағанын естимін,

Кейде дөрекі, кейде нәзік, қатал немесе шынайы;

Осыншама молшылықтан мен әлі де жындымын,

Мен кім екенімді ұмытып, басқаға айналамын.

Мен үшін қайғылылар, мұңдырақ естіледі;

Енді мен болмайтын басқа ресурсты білемін,

Бұл қайтадан тығырыққа тіреледі

Мәңгілік азаптың жағасында.

Сондай-ақ бақытты мұңаяды,

Өйткені олар мәңгілікке жоғалып кетті:

Сүйісу, сән-салтанат, өткен сөздер,

Олар менде өлген жемістер сияқты.

Менде естеліктерден басқа ештеңе жоқ,

Менің өмірім әлдеқашан өтті.

Өлген адам қалай ән айта алады?

Менде енді ешбір бұрышта өмір жоқ.

Ұлы теңіздердің жағасында,

Орманның терең қараңғылығында,

Мен әлі күнге дейін үлкен қауесетті естимін

Сондай-ақ оны еркін ететін бірде-бір дауыс.