Rossio - Cristina Branco

Deixo o lixo à porta

A rir com persistência

A pá deve estar torta

Gabo-lhe a paciência

Faço por não existir

Nem o reflexo no chão

É raro ver-me sorrir

Nem na foto do cartão

Folgam as costas, vêm os medos

Nas horas mortas, faço as contas, calos nos dedos

Folgam as costas, vêm os medos

Nas horas mortas, faço as contas, calos nos dedos

Nem a sombra fica

No buraco que cavo

O suor cai em bica

Quase apaga o cigarro

Despejo os restos de ontem

A cidade sozinha

Veste-se com desdém

Desta luz que se avizinha

Folgam as costas, vêm os medos

Nas horas mortas, faço as contas, calos nos dedos

Folgam as costas, vêm os medos

Nas horas mortas, faço as contas, calos nos dedos

O comboio partiu

Quando chego à estação

Nem os pombos do Rossio

Sabem do meu coração

Мен қоқысты есікке қалдырамын

Табандылықпен күліңіз

Күрек қисық болуы керек

Шыдамдылығыңыз үшін рахмет айтамын

Мен мұны жоқ үшін жасаймын

Едендегі шағылыс жоқ

Менің күлгенімді сирек көру

Тіпті картаның фотосында да жоқ

Арқалар босаңсып, қорқыныш келеді

Жұмыстан тыс уақытта мен математика жасаймын, саусақтарымда мозолей бар

Арқалар босаңсып, қорқыныш келеді

Жұмыстан тыс уақытта мен математика жасаймын, саусақтарымда мозолей бар

Тіпті көлеңкесі де қалмады

Мен қазып жатқан шұңқырда

Терез түкке түседі

Темекіні сөндіре жаздады

Мен кеше қалдықтарын тастаймын

Жалғыз қала

менсінбей киіну

Осы жақындап келе жатқан жарықтан

Арқалар босаңсып, қорқыныш келеді

Жұмыстан тыс уақытта мен математика жасаймын, саусақтарымда мозолей бар

Арқалар босаңсып, қорқыныш келеді

Жұмыстан тыс уақытта мен математика жасаймын, саусақтарымда мозолей бар

Пойыз кетті

Мен вокзалға келгенде

Россио көгершіндері де емес

Менің жүрегімді білесің