Casa - Cristina Branco

Uma cama num quarto

Numa rua vazia

Da janela a ponte

De um rio ao longe

Uma cidade dorme

Na sua quietude, um espelho

Meus sulcos, meus cabelos

O meu nome

E quantas vidas cabem numa voz?

Se quando me dou é p’ra abreviar

O imenso que habita em mim

Quantas vidas cabem numa voz?

Saí sem dizer adeus

Voltei sem ruído

O gato, o quadro, as flores

O cheiro a casa

E p’ra não acordar

A saudade de quem espera

Trago o sorriso

E os meus pés descalços

Quantas vidas cabem numa voz?

Se quando me dou é p’ra abreviar

O imenso que habita em mim

Quantas vidas cabem numa voz?

Se quando me dou é p’ra abreviar

O imenso que habita em mim

бөлмедегі төсек

бос көшеде

Терезеден көпірге 

Алыстағы өзеннен

қала ұйықтайды

Тыныштығында, айна

Менің ойықтарым, шаштарым

Менің атым

Ал бір дауысқа қанша өмір сәйкес келеді?

Егер мен оны қысып алған кезде

Менде                                                     

Бір дауысқа қанша өмір сыйды?

Мен қоштаспай кетіп қалдым

Мен шусыз қайтып келдім

Мысық, рамка, гүлдер

Үйдің иісі

Және ояту үшін емес

Күткендерді сағындым

Мен күлкі әкелемін

Менің жалаң аяқтарым

Бір дауысқа қанша өмір сыйды?

Егер мен оны қысып алған кезде

Менде                                                     

Бір дауысқа қанша өмір сыйды?

Егер мен оны қысып алған кезде

Менде