A voz (Fado licas) - Carminho

Às vezes há uma voz que se levanta

Mais alta do que o Mundo e do que nós

E faz chover-me os olhos, quando canta

Num pranto que emudece a minha voz

Afunda-me os sentidos e o tempo

Ao ponto mais distante do que sou

E abraça aquele lugar que, tão cinzento

Se esconde sob a névoa que ficou

E grita-mo no peito quando sente

Chegar a face triste de um amor

Mais alta do que o mundo e do que a gente

A voz já não é voz chama-se dor

Кейде көтерілген дауыс шығады

Дүниеден де, бізден де биік

Ол ән айтқан кезде менің көзіме жаңбыр жауады

Даусымды өшіретін жылауда

Менің сезімім мен уақытым батып кетті

Менікінен ең алыс нүктеге

Сол жерді құшақтайды, сұр түсті

Қалған тұманның астына тығылады

Сезінгенде кеудеме жылайды

Махаббаттың мұңды жүзіне қалу

Дүниеден де, бізден де биік

Дауыс енді дауыс емес, ол ауырсыну деп аталады