Lisboa Oxalá - Carlos Do Carmo, Carminho

Tal qual esta Lisboa, roupa posta á janela

Tal qual esta Lisboa, roxa jacarandá

Sei de uma outra Lisboa, de avental e chinela

Ai Lisboa fadista, de Alfama e oxalá

Lisboa lisboeta, da noite mais escura

De ruas feitas sombra, de noites e vielas

Pisa o chão, pisa a pedra, pisa a vida que é dura

Lisboa tão sózinha, de becos e ruelas

Mas o rosto que espreita, por detrás da cortina

É o rosto d’outrora feito amor feito agora

Riso de maré viva numa boca ladina

Riso de maré cheia num beijo que demora

E neste fado deixo esquecido aqui ficar

Lisboa sem destino, que o fado fez cantar

Cidade marinheira sem ter que navegar

Caravela da noite que um dia vai chegar

Дәл осы Лиссабон сияқты, терезеге қойылған киімдер

Дәл осы Лиссабон сияқты, күлгін жакаранда

Мен алжапқыш пен тәпішке киген тағы бір Лиссабонды білемін

Ai Lisboa fadista, Alfama e oxalá

Лиссабон Лиссабон, ең қараңғы түн

Көлеңкеден жасалған көшелерден, түндер мен аллеялардан

Еденге бас, тасқа бас, қиын өмірге қадам бас

Лиссабон жалғыз, аллеялары мен аллеялары бар

Бірақ  перде артынан                                                                                                  |

Бұл бұрынғы махаббаттың қазір жасалған жүзі

Бұзық ауыздағы тірі толқынның күлкісі

Ұзақ уақытқа созылған сүйіспеншілікке толы күлкі

Бұл фадода мен осында қалу үшін ұмытып кеттім

Баратын жері жоқ Лиссабон, ән салған фадо

Кемесіз теңіз қаласы

Бір күні келетін түнгі керуен