Вспомни забвения свет - Butterfly Temple

Свет убил меня, нет сил закрыть глаза

Моя судьба — богиня Тьмы, Убито Солнце в моей груди

Последний миг — как последний стон

Горит Земля под звёздным шатром

В кровавых травах голос затих

И Месяц в небе — стальным серпом

Полегших в сече братьев моих

Укроет ночь, сбережёт их сон,

А воздух дышит пеплом седым

И Марин голос — хрустальный звон

Последний миг, сколько длится он?

Сгоревший город и отчий дом

Стрибожьих внуков вздох гонит дым,

Последний выдох — предсмертный стон

И вот я вижу братьев моих, там, за Мостом, во тьме брезжит Свет,

А ночь трепещет чёрным крылом, и скроет пепел навеки мой след

И вот я вижу братьев моих, и яркий свет залил всё кругом…

Что осталось?

Лишь мгновение, тает Свет в воспоминаниях

Что нас ждёт?

Отдохновение, капли на воде забвения…

Жарық мені өлтірді, көзімді жабуға күш жоқ

Тағдырым қараңғылық тәңірім, Кеудемде күн өлді

Соңғы сәт соңғы ыңылдағандай

Жұлдызды шатырдың астында жер жанып тұр

Қанды шөптерде дауыс өшіп қалды

Ал аспандағы Ай – болат орақ

Көлденең қимада құлаған ағаларым

Түнді жауып, ұйқысын сақтайды,

Ал ауа сұр күлді дем алады

Ал Мариннің дауысы кристалды шырылдаған

Соңғы сәт, ол қанша уақытқа созылады?

Өртенген қала мен әкенің үйі

Стрибогтың немерелерінің күрсінуі түтін шығарады,

Соңғы дем – өліп бара жатқан ыңырсы

Енді мен ағаларымды көремін, көпірдің арғы жағында, қараңғылықта, Жарық таң атады,

Ал түн қара қанат тітіркендіреді, ал күл менің ізімді мәңгілікке жасырады

Енді мен ағаларымды көріп тұрмын, айналаны жарқыраған нұр басып қалды ...

Не қалды?

Бір сәт, Жарық естеліктерде ериді

Бізді не күтіп тұр?

Демалу, ұмыту суына тамшылар...