Восход - Butterfly Temple

Осталась в небе золотом звезда последняя в пыли,

Дорога мечется змеёю на восходе молодом.

Поспело Солнце в вышине и грозди пламенной зари

Ведут ослепшую Луну своей дорогой в старый дом.

Оставь меня, я помню эту ночь…

И мне так важно, чтоб Солнце встало вновь.

С простывших ран уйти и превозмочь

Тепло объятий, холодящих кровь…

Отравы крючья возрождают слабый стон,

Обломки стали бередят сознание,

Влекут меня назад в бездонный страшный сон —

В нём немощный язык болтается в гортани…

Степи даль… Ночь недлинная

Холодно травам — приди, заря…

Солнца край, помани меня,

Там на восходе останусь я…

Открыты двери, ветер бьёт в лицо,

Трудны шаги и непослушны ноги.

И я ползу сквозь жадное кольцо,

Где мечется змеёй желанная дорога.

Прошу тебя, подольше не пускай

Растравленных собак по кровяному следу.

Мне нужно время, совсем немного — знай,

Ты всё равно отпразднуешь победу.

Не разжигай тревожного костра,

Не начинай погони пустотелой.

Лишь Солнце встанет, у дверей утра

Ты просто сможешь взять безжизненное тело.

Осталась в небе золотом звезда последняя в пыли,

Дорога мечется змеёю на восходе молодом.

Поспело Солнце в вышине и гроздья пламенной зари

Ведут ослепшую Луну своей дорогой в старый дом.

Степи даль… Ночь недлинная…

Холодно травам — приди заря…

Солнца край помани меня,

Там на восходе останусь я…

Шаңдағы соңғы жұлдыз алтын аспанда қалды,

Жол жас күн шыққанда жыландай жылжиды.

Биіктерде күн пісіп, отты таңның шоғырлары

Олар соқыр Айды жетектеп ескі үйге барады.

Мені таста, бұл түн есімде...

Ал мен үшін Күннің қайта шығуы өте маңызды.

Суық жаралардан аулақ болыңыз және жеңіңіз

Қанды суытатын құшақ жылуы...

Улы ілмектер әлсіз ыңылдауды жандандырады,

Қирандылар сананы қозғай бастады,

Олар мені түбі жоқ қорқынышты арманға сүйреп апарады -

Онда әлсіз тіл көмейде салбырап тұрады...

Алыс дала... Түн ұзақ емес

Суық шөптер - кел, таң ...

Күннің шеті, мені шақыр

Мен күн шыққанда сонда қаламын...

Есіктер ашық, жел соғады,

Қиын қадамдар мен бағынбайтын аяқтар.

Мен ашкөз сақинадан өтіп бара жатырмын,

Аңсаған жолдың жыландай ағып жатқан жері.

Өтінемін, мені ұзағырақ жіберме

Қан ізінде уланған иттер.

Маған уақыт керек, аз ғана - білемін

Сіз әлі де жеңісті тойлайсыз.

Дабыл отын тұтатпа,

Қуыс қууды бастамаңыз.

Тек күн шығады, таңның есігінде

Сіз жай ғана жансыз денені ала аласыз.

Шаңдағы соңғы жұлдыз алтын аспанда қалды,

Жол жас күн шыққанда жыландай жылжиды.

Биіктерде күн пісіп, отты таңның шоғырлары

Олар соқыр Айды жетектеп ескі үйге барады.

Дала алыс... Түн ұзақ емес...

Суық шөптер - таң ата ...

Күннің шеті мені шақырады

Мен күн шыққанда сонда қаламын...