Волчий пастырь - Butterfly Temple

Грозный Воитель Стаи Небесной

Ночь полнолунья чествует песнью

Вой — клич призывный: «Слушайте, слышьте

Звёздные Волки на небо вышли…»

Лунной дорогой пастырь ведёт их Шагом их Сердце Ночи забъётся

Словно тревогой вечной в походах

Души ликуют, Небо смеётся

Пастырь взметнулся, грянулся оземь,

Белым Волком обернулся — он Князь их Чёрных зверей-ли, теней — сорок восемь,

Вьются следы их волшебной вязью

В мёртвых очах

Навек отразилось холодное Небо,

Кровь на мечах

Застыла узорами мести и гнева,

В мёртвых очах

Навек отразилась холодна Земля…

Кровь горяча

Бойся их странник, бойся прохожий,

Тех, кто на смертных стали похожи

Бойся их, путник, с дороги сбившись

Бойся взглянуть им в глаза — в омут сгнивший

Грозный Воитель Стаи Небесной,

Зов его — вещий, смерть — его песня

Вой — клич призывный: «Слушайте, слышьте

Звёздные Волки на небо вышли…»

Аспандағы қорқынышты жауынгер

Толған ай түні әнмен құрметтейді

Айлау - бұл шақыру: «Тыңда, тыңда

Жұлдызды қасқырлар аспанға көтерілді...»

Қойшы оларды айлы жолмен жетелейді, түнде жүректері адымдап соғады

Науқандардағы мәңгілік алаңдаушылық сияқты

Жандар шаттанады, Аспан күледі

Қойшы атып тұрып, жерге құлады,

Ол Ақ қасқырға айналды - ол олардың қара аңдарының ханзадасы-ли, көлеңкелері - қырық сегіз,

Олардың сиқырлы лигатурасының ізі

Өлі көздерде

Мәңгі шағылыстырған салқын Аспан,

Қылышта қан

Кек пен ашудың үлгілерімен мұздатылған,

Өлі көздерде

Мәңгілік суық Жерді көрсетті ...

Қан ыстық

Олардың қаңғыбастарынан қорқыңыз, өтіп бара жатқандардан қорқыңыз,

Ажал сияқты болып кеткендер

Олардан қорқ, жолаушы, адасып

Олардың көздеріне қараудан қорық - шіріген бассейнге

Көктегі отардың қорқынышты жауынгері,

Оның шақыруы – пайғамбарлық, өлім – әні

Айлау - бұл шақыру: «Тыңда, тыңда

Жұлдызды қасқырлар аспанға көтерілді...»