Обо-Ра-Тень - Butterfly Temple

Где Солнца стынет край, и гаснут чары дня,

Мне дарит оберег Луна!

Нанизывая дым на порох- плесень мха,

Мерцает искрами вода.

Воздушный хоровод в вечерних облаках

Качает звёзды на руках.

Где небом дышит ночь, росой бела трава-

Мне дарит оберег Луна!

И по ручьям стремится в чащу свет,

Течёт вода неслышно тайным руслом лет…

Луны печаль застыла на кронах диких скал

Храню навеки лунный оберег оскал!

Вся сила ветра — сердце скал!

Безумьем бури жалит шквал!!!

Взорвётся ночь огнём грозы,

И пыли водной нервный шлейф

Взметнётся штормом диких звёзд,

Касаясь неба остриём!

Я в танце вихрем промелькну

Над серой мглой ночи внизу.

Крылом смахнув дождей навес

Дорогу утру размету…

Уже сияет утро ясною росой,

Проснулись в небе птицы ласковой зарёй…

Но Солнца стынет край, и тень влечёт туда,

Где дарит оберег Луна!

Где клюква- дура зла, в оврагах как зола,

Рассыплет яд по закромам…

Где филин- часовой пугает волчий вой,

Туда иду своей тропой.

Где небом дышит ночь, росой бела трава —

Там в чаще оберег-Луна!

Күннің шеті қатып, күннің сиқыры сөнетін жерде,

Ай маған сүйкімділік береді!

Мылтықтағы түтін - мүк көгеруі,

Су жарқырайды.

Кешкі бұлттарда әуелі би

Қолында жұлдыздарды тербетеді.

Түн аспанмен дем алатын жерде, шөптер шықпен аппақ болады -

Ай маған сүйкімділік береді!

Жарық бұлақтар бойымен қалың тоғайға ұмтылады,

Жылдардың құпия арнасында су естілмейтіндей ағып жатыр ...

Айдың мұңы жабайы жартастардың тәждерінде қатып қалды

Мен мәңгілік ай тұмарының күлімсіреуін сақтаймын!

Желдің бар күші - тастардың жүрегі!

Дауылдың ессіздігімен дауыл шағады !!!

Түнде найзағай оты жарылады,

Ал су нерві шаңнан тұрады

Жабайы жұлдыздардың дауылындай көтеріледі

Аспанға нүктемен тигізу!

Мен құйындай билеймін

Төмендегі түннің сұр тұманының үстінде.

Жаңбыр төбесін сүртіп жатқан қанат

Мен таңертең жолды белгілеймін ...

Таң қазірдің өзінде мөлдір шықпен жарқырайды,

Аспанда құстар нәзік таңмен оянды ...

Бірақ күннің шеті қатып, көлеңке тартады,

Ай бойтұмар беретін жерде!

Мүкжидек зұлымдықтың ақымақ болған жерінде, Күл сияқты сайларда,

Қоқыс жәшіктеріне уларды шашып жіберіңіз...

Бүркіт қасқырдың ұлығанын қорқытатын жерде,

Мен ол жерге өз жолыммен барамын.

Түн аспанмен дем алатын жерде, шөптер шықпен аппақ болады -

Онда, көбінесе, амулет - Ай!