Sous France - BRAV

Décidément, les hurlements ne suffisent plus

Certainement, c’est nos idées qu’on brûle

Évidemment, ils aimeraient qu’on s’entre-tue

Finalement, ils ne seront pas déçus

Si seulement, nos plaies pouvaient être entendues

Et nos déchirements, apaisés d’un salut

C’est fièrement que je porte nos blessures

Suffisamment nombreuses pour en faire ma lutte

Même si glissante est la pente, j’rapperai autant qu’ils nous mentent

Avec la rancœur dominante et mon côté militant

Face aux Goliaths dirigeants, les politicards délinquants

Notre actuel président, aussi inconscient qu’arrogant

Ces pantins du gouvernement, de la gauche droite ou du centre

Sans aucune différence puisque les pourris se ressemblent

Patronat et l’argent qu’ils détournent impunément

Les bénéfices, les dividendes qu’ils se partagent évidemment

L'économie et son bilan, cette logique du rendement

Les parachutes dorés quand s'écroule le monde de la finance

Contre l’ordre trop oppressant du procureur aux agents

De police en passant par tous ces cowboys du dimanche

Les élites, soit disant, intellectuelles qu’en apparence

Et donneur de leçon sans licence, débilité par excellence

Face aux rackettes à outrance, de notre cher pays de France

TVA, redevance, impôts si tu as de la chance

La bourgeoisie insolente, inégalités grandissantes

Le racisme lui augmente, l’extrême droite rempli ses rangs

Le constat est alarmant, pourtant ici rien d’dérangeant

Tant qu’on a de quoi se consoler en consommant d’plus en plus grand

Face à la routine incessante, métro, boulot, autant de chose qui pousse à

l’isolement

Dans nos quotidiens au tourment

Contre l’offre et la demande, des business, de l’armement

Maintenir le sous-développement est le meilleur rendement

Étrange coïncidence, on se délocalise entre temps

Suicide et licenciement font de nombreux prétendants

Tout s’achète et tout se vend, on se donne et on se prend

La fin du monde a de l’avance, le diable mène la danse

Utopie, inconscience, la morale a peu d’importance

Avec deux trois billets de banque, les principes foutent le camp

Me demander ce que j’en pense, je risquerais certainement

D'être vulgaire assurément car je ne sais pas dire merde poliment

Comment te sens-tu?

Tellement mal

Mal pourquoi?

J’me sens usé

Pardonneras-tu?

Je ne crois pas

Comment ça?

Plutôt crever

Décidément, les hurlements ne suffisent plus

Certainement, c’est nos idées qu’on brûle

Évidemment, ils aimeraient qu’on s’entre-tue

Finalement, ils ne seront pas déçus

Si seulement, nos plaies pouvaient être entendues

Et nos déchirements, apaisés d’un salut

C’est fièrement que je porte nos blessures

Suffisamment nombreuses pour en faire ma lutte

Je crois que d’un cerveau, il nous manque

Car en désaccord trop souvent

Au lieu d'être outré violemment, on acquiesce gentiment

Contre les médias qui font l’audience, avec la peur à tous les temps

Ce qui est étrange nous dérange, et les étrangers bien avant

Contre tous ceux qui nous vendent du rêve quand il faut de la viande

En faisant croire à nos enfants que s’foutre à poil est la tendance

Contre le sexe omniprésent, la pudeur en décadence

Ta fille n’a même pas 8 ans, le string lui va d’jà comme un gant

Contre l’excès, l’accoutumance, à l’alcool, au shit, à la blanche

Qu’on trouve plus facilement qu’un emploi honnêtement

Y a de quoi se poser des questions non?

Où sont passés leurs bien-pensants

Vos règles ne sont-elles que du vent?

Qui de nous est l’plus tolérant?

T’es barbu donc t’es taliban

T’es noir toi, reste sur le banc

T’es juif, riche surement

T’es blanc, un raciste forcément

Cliché sur cliché, autant de réflexions humiliantes

On encaissera jusqu'à quand, jusqu'à ce que coule le sang?

Lucide ou pas: souvent j’me demande: suis-je un sujet d’une expérience?

Quand j’additionne et recense le nombre de choses qu’on me plante

Cette vérité te dérange, mais c’est bien ce qui t’attend

Soit debout, soit sur le ventre, mais faut choisir à un moment

Comment te sens-tu?

Tellement mal

Mal pourquoi?

J’me sens usé

Pardonneras-tu?

Je ne crois pas

Comment ça?

Plutôt crever

Айқайлар енді жеткіліксіз

Әрине, біздің ойымыз өртенеді

Олар біздің бір-бірімізді өлтіргенімізді қалайтыны анық

Сайып келгенде, олар көңілін қалдырмайды

Біздің жараларымыз естілсе ғой

Ал біздің көз жасымыз сәлемдесу арқылы басылды

Мен жараларымызды мақтанышпен алып жүремін

Бұл менің күресім үшін жеткілікті

Баурай тайғақ болса да, олар бізге қанша өтірік айтса, мен де сонша рэп айтамын

Үстем ренішпен және менің жауынгерлік жағыммен

Биліктегі Голиаттармен, құқық бұзушы саясаткерлермен бетпе-бет келді

Біздің қазіргі президентіміз намысқой болса да, ойсыз

Бұл үкіметтің, оң жақтың немесе орталықтың қуыршақтары

Ешбір айырмашылығы жоқ, өйткені шірік ұқсайды

Жұмыс берушілер мен олар жымқырған ақшаны жазасыз қалдырады

Пайда, дивидендтер, олар анық бөліседі

Экономика және оның балансы, бұл кірістілік логикасы

Қаржы әлемі құлаған кездегі алтын парашюттер

Прокурордың агенттерге тым қысым көрсетуіне қарсы

Полициядан бастап жексенбілік ковбойларға дейін

Тек сыртқы түрі бойынша интеллектуалды деп есептелетін элиталар

Лицензиясы жоқ оқытушы, дебилтілігі жоғары

Шамадан тыс рэкетпен бетпе-бет келді, біздің сүйікті Франция елінен

ҚҚС, роялти, жолыңыз болса салықтар

Арсыз буржуазия, теңсіздіктің күшеюі

Оның ішінде нәсілшілдік күшейеді, әсіре оңшылдар оның қатарын толтырады

Есеп алаңдатады, бірақ бұл жерде ештеңе алаңдатады

Бізде көбірек тұтыну арқылы өзімізді жұбатуға жеткілікті

Үздіксіз жұмыс, метро, ​​жұмыс, итермелейтін көптеген нәрселер

оқшаулау

Біздің азапты күнделікті өмірімізде

Сұраныс пен ұсынысқа, бизнеске, қарулануға қарсы

Дамымағанды ​​сақтау - ең жақсы қайтарым

Біртүрлі кездейсоқтық, біз бұл арада қоныс аударамыз

Өзін-өзі өлтіру және жұмыстан шығару көптеген үміткерлерді тудырады

Барлығы сатып алынады, бәрі сатылады, біз береміз және аламыз

Ақырзаман алда, шайтан билейді

Утопия, санасыздық, мораль маңызды емес

Екі үш банкнотпен принциптер тозақтан шығады

Менен не ойлайтынымды сұраңыз, мен әрине тәуекел етер едім

Әрине, дөрекі болу үшін, өйткені мен сыпайылықпен айта алмаймын

Өзіңді қалай сезініп тұрсың?

Өте жаман

Жамандық неге?

Мен өзімді тозығы жеткендей сезінемін

Сіз кешіресіз бе?

мен сенбеймін

Қалай солай?

Керісінше өл

Айқайлар енді жеткіліксіз

Әрине, біздің ойымыз өртенеді

Олар біздің бір-бірімізді өлтіргенімізді қалайтыны анық

Сайып келгенде, олар көңілін қалдырмайды

Біздің жараларымыз естілсе ғой

Ал біздің көз жасымыз сәлемдесу арқылы басылды

Мен жараларымызды мақтанышпен алып жүремін

Бұл менің күресім үшін жеткілікті

Бізде ми жетіспейді деп ойлаймын

Себебі тым жиі келіспеймін

Қатты ашуланудың орнына, ақырын бас изейміз

Аудиторияны үнемі үрейлендіретін БАҚ-қа қарсы

Біртүрлі нәрселер бізді де, бұрыннан да бейтаныс нәрселерді мазалайды

Бізді сататындардың бәріне қарсы, ол ет алғанда армандайды

Балаларымызға жалаңаш жүруді ойлауға мәжбүрлеу - бұл тренд

Барлық жерде кездесетін жыныстық қатынасқа, ыдырайтын қарапайымдылыққа қарсы

Сіздің қызыңыз әлі 8-ге де толмаған, бауы оған қолғап сияқты жарасады

Артықшылыққа, тәуелділікке, ішімдікке, хэшке, аққа қарсы

Бұл адал жұмыстан гөрі оңайырақ

Сұрақ қоятын нәрсе бар, солай емес пе?

Олардың жақсылары қайда кетті?

Сіздің етеккіріңіз тек ыстық ауа ма?

Арамызда ең толерантты адам кім?

Сіз сақалдысыз, сондықтан сіз Талибансыз

Сен қарасың, орындықта тұр

Сіз еврейсіз, әрине байсыз

Сіз ақ, нәсілшілсіз

Клишеден кейінгі клише, қаншама қорлайтын ойлар

Қан біткенше біз ақшаны қашанға дейін аламыз?

Түсінікті немесе жоқ: мен өзіме жиі сұрақ қоямын: мен эксперименттің объектісімін бе?

Мен отырғызған нәрселердің санын қосып, санасам

Бұл шындық сізді алаңдатады, бірақ сізді күтетін нәрсе

Не тұрыңыз, не бетіңізді төмен түсіріңіз, бірақ сіз бір сәтте таңдауыңыз керек

Өзіңді қалай сезініп тұрсың?

Өте жаман

Жамандық неге?

Мен өзімді тозығы жеткендей сезінемін

Сіз кешіресіз бе?

мен сенбеймін

Қалай солай?

Керісінше өл