The Last Missive - Blinded By Faith

Bamberg, July 24 1628

My dear, O dearest Margaret

How I wish to hold you in my arms!

But, I shall never again

As I’m rotting in a cold cell

Condemned for odious crimes I’ve never commit

Please, pardon my awful writing

I can barely hold a feather

Since my torturers have crushed my finger

As you can see, I’m still bleeding while writing this letter…

I was accused of sorcery and as you know

At the Church Court, you’re guilty even when you’re not

In the obscure atmosphere of a dirty dungeon

I was stripped naked and whipped

By merciless, masked persecutors

Your pain is their gain, so you’d yell in vain

Tied to the rack and quartered

Every fibre of my frame ached

O the ripping suffering I endured…

But I’ll spare you the most gruesome details

Unable to bear further torture

I had to make up some sins

And denounce my accomplices…

What a pathetic masquerade!

Tomorrow, I’ll be burned on the pyre

I just can’t sleep at night

Assailed by haunting visions…

I did nothing wrong, my conscience is pure

In my mind I’ll be innocent until the end

They can attack my weak flesh

But my soul remains unstained!

My judges will be judged

For their twisted caricature of justice

Feeble slaves, clung to their bible

Dedicating a cult to abomination

When ignorance is sovereign

Superstitions kill and Faith rhymes with Crimes

One of my jailers

Whose heart still knows human feelings

Promised me to give you this missive

As soon as you receive it

Run away from this land of madness

The sun goes down,.

A mournful organ

Seems to groan a theme for my requiem

Farewell, beloved daughter

Your father shall embrace you nevermore…

Бамберг, 24 шілде 1628 ж

Қымбаттым, ең қымбатты Маргарет

Мен сені құшағымда ұстағым келеді!

Бірақ, енді ешқашан болмаймын

Мен суық камерада шіріп жатқандықтан

Мен ешқашан жасамаған жексұрын қылмыстар үшін сотталды

Өтінемін, менің қорқынышты жазғанымды кешіріңіз

Мен қауырсынды әрең ұстаймын

Менің азаптаушыларым саусағымды жаншып  тастаған кезден          

Көріп отырғаныңыздай, бұл хатты жазу кезінде әлі де қансырап жатырмын...

Мені сиқыршылықпен айыптады және өздеріңіз білетіндей

Шіркеу сотында сіз кінәлі болмасаңыз да

Лас зынданның түсініксіз атмосферасында

Мені жалаңаш шешіндіріп, қамшылады

Аяусыз, бетперде киген қуғыншылар

Сіздің ауыруыңыз олардың пайдасы, сондықтан бекер айқайлайсыз

Сөреге байланған және төрттен бір бөлікке бөлінген

Менің кадрымның әр талшығы ауырды

Ей, мен бастан өткерген азап…

Бірақ мен сізге ең қорқынышты мәліметтерді қалдырамын

Одан әрі азаптауға шыдай алмау

Мен кейбір күнәларым керек еді

Менің сыбайластарымды айыптаңыз…

Қандай аянышты маскарад!

Ертең мен отта өртенемін

Мен түнде ұйықтай алмаймын

Елді дүрліктірген көріністер…

Ешқандай қателік жасаған жоқпын, ар-ұжданым таза

Менің                    соңына     күнәсіз  боламын 

Олар менің әлсіз денеме шабуыл жасай алады

Бірақ менің жаным дақсыз қалады!

Менің судьяларым сотталады

Әділдік туралы бұрмаланған карикатурасы үшін

Әлсіз құлдар Киелі кітапқа жабысты

Жиреніштілікке  табыну  арнау

Надандық                               

Ырымдар өлтіреді, ал Сенім қылмыстармен рифмалайды

Менің түрмешілерімнің бірі

Кімнің жүрегі адам сезімін әлі біледі

Сізге бұл ретте берілуге ​​уәде берді

Сіз оны алған бойда

Бұл ессіздік елінен қашыңыз

Күн батады,.

Қайғылы орган

Менің реквием үшін тақырыпты жылап жатқан сияқты

Қош бол, сүйікті қызым

Әкең сені ешқашан құшақтай алмайды...