Dos Orillas - Antonio Orozco

Yo soy la arena, tú eres la piedra

Juntos el fondo que bajo el agua vive su entrega

Yo soy la piedra, tú eres la arena

Juntos el suelo sobre el que pesa nuestra condena

Obligados a vivir la realidad

Fuera del agua seré barro y mala hierba

Y que el destino desafíe la verdad

Y se detenga, se detenga

Cariño mío, rosas y trigo no desesperan

Almas al viento vuelan contigo, vuelan conmigo

Cariño mío, leña de olivo no desesperes

Que en el silencio ardo contigo, ardo contigo

Yo soy la orilla que tu orilla mira

Tú eres la orilla que a mí me mira

Separados por el río que la vida nos obliga

Somos una sola alma

Obligados a vivir la realidad

Fuera del agua seré barro y mala hierba

Y que el destino desafíe la verdad

Y se detenga

Cariño mío, ángel prohibido no desesperes

Fuego que arde no tiene frío, no tiene frío

Cariño mío, fuego encendido no desesperes

Que cuando lloras crecen los ríos, crecen los ríos

Мен құммын, сен тассың

Су астындағы қор бірге өмір сүреді

Мен таспын, сен құмсың

Біздің үкіміміз салмақ салатын топырақ бірге

Шындықпен өмір сүруге мәжбүр

Судан мен балшық пен арамшөп боламын

Ал тағдыр шындыққа қарсы шығар

Ал тоқта, тоқта

Сүйіктім, раушан гүлдері мен бидайларым үміт үзбейді

Желдегі жандар сенімен бірге ұшады, менімен бірге ұшады

Менің қымбаттым, зәйтүн ағашы, үмітіңді үзбе

Тыныштықта сенімен бірге жанатыным, сенімен бірге жанатыным

Мен сенің жағаң қарап тұрған жағамын

Сен маған қарайтын жағасың

Өмір бізді мәжбүрлейтін өзенмен бөлінген

біз бір жанбыз

Шындықпен өмір сүруге мәжбүр

Судан мен балшық пен арамшөп боламын

Ал тағдыр шындыққа қарсы шығар

және тоқтаңыз

Сүйіктім, тыйым салынған періштем, үмітіңді үзбе

Жанған от суық емес, суық емес

Қымбаттым, жанып тұр, үмітіңді үзбе

Жыласаң өзендер өседі, өзендер өседі