Sur - Anibal Troilo

San Juan y Boedo antigua, y todo el cielo

Pompeya y más allá la inundación

Tu melena de novia en el recuerdo

Y tu nombre florando en el adiós

La esquina del herrero, barro y pampa

Tu casa, tu vereda y el zanjón

Y un perfume de yuyos y de alfalfa

Que me llena de nuevo el corazón

Sur

Paredón y después…

Sur

Una luz de almacén…

Ya nunca me verás como me vieras

Recostado en la vidriera

Y esperándote

Ya nunca alumbraré con las estrellas

Nuestra marcha sin querellas

Por las noches de Pompeya…

Las calles y las lunas suburbanas

Y mi amor y tu ventana

Todo ha muerto, ya lo sé…

San Juan y Boedo antiguo, cielo perdido

Pompeya y al llegar al terraplén

Tus veinte años temblando de cariño

Bajo el beso que entonces te robé

Nostalgias de las cosas que han pasado

Arena que la vida se llevó

Pesadumbre de barrios que han cambiado

Y amargura del sueño que murió

Ескі Сан-Хуан мен Боэдо және бүкіл аспан

Помпей және су тасқынынан кейін

Сіздің қалыңдық шашыңыз есте қалды

Ал қоштасуда атың гүлдей жайнап тұр

Ұстаның бұрышы, балшық пен пампа

Сіздің үйіңіз, тротуарыңыз және арық

Және арамшөптер мен жоңышқаның хош иісі

бұл менің жүрегімді қайтадан толтырады

Оңтүстік

Паредон және одан кейін…

Оңтүстік

Қойма шамы…

Мені көргендей ешқашан көрмейсің

Терезеге сүйеніп

және сені күтуде

Мен ешқашан жұлдыздармен жарқырмаймын

Дау-дамайсыз біздің шеруіміз

Помпейде түнде...

Қала маңындағы көшелер мен айлар

Ал менің махаббатым және сенің терезең

Бәрі өлді, мен білемін...

Сан-Хуан мен ескі Боэдо, жоғалған аспан

Помпей және жағалауға жеткенде

Махаббаттан тербелген жиырма жасыңыз

Мен сенен ұрлаған поцелудің астында

Өткен нәрселерге деген сағыныш

Өмір алған құм

Өзгерген аудандардың қайғысы

Ал өлген арманның ащылығы