Maria - Anibal Troilo

Acaso te llamaras solamente María.

No sé si eras el eco de una vieja canción

Pero hace mucho, mucho, fuiste hondamente mía

Sobre un paisaje triste, desmayado de amor…

El Otoño te trajo, mojando de agonía

Tu sombrerito pobre y el tapado marrón…

Eras como la calle de la Melancolía

Que llovía…llovía sobre mi corazón.

María.

En las sombras de mi pieza

Es tu paso el que regresa…

María.

Y es tu voz, pequeña y triste

La del día en que dijiste:

«Ya no hay nada entre los dos.»

María.

La más mía.

La Lejana.

Si volviera otra mañana

Por las calles del adiós.

Tus ojos eran puertos que guardaban ausentes

Su horizonte de sueños y un silencio de flor…

Pero tus manos buenas, regresaban presentes

Para curar mi fiebre, desteñidas de amor…

Un Otoño te trajo.

Tu nombre era María

Y nunca supe nada de tu rumbo infeliz…

Si eras como el paisaje de la Melancolía

Que llovía…llovía, sobre la calle gris…

Мүмкін сені Мария деп атаған шығар.

Ескі әннің жаңғырығы болдыңыз ба, білмеймін

Бірақ баяғыда, ертеде сен менікі едің

Сүйіспеншілікке толы мұңды пейзажда...

Күз әкелді сені, Азапқа малынған

Сіздің байғұс кішкентай қалпақ пен қоңыр пальто…

Сен Меланхолия көшесі сияқты едің

Жаңбыр жауды деп... жүрегіме жаңбыр жауды.

Мэри.

Менің бөлмемнің көлеңкесінде

Қайтып келетін қадамың...

Мэри.

Және бұл сіздің дауысыңыз, кішкентай және мұңды

Сіз айтқан күні:

«Екеуінің арасында енді ештеңе жоқ».

Мэри.

Ең менікі.

Алыс.

Тағы бір таңертең келсем

Қоштасу көшелері арқылы.

Сіздің көздеріңіз жоқ болатын порттар болды

Оның арман көкжиегі мен гүлдің тыныштығы...

Бірақ сіздің жақсы қолдарыңыз сыйлықтарды қайтарды

Сүйіспеншілікке толы қызбамды емдеу үшін...

Күз сені әкелді.

сенің атың Мария болатын

Мен сенің бақытсыз бағытыңды естімеппін...

Егер сіз Меланхолия пейзажы сияқты болсаңыз

Жаңбыр жауып тұрғанын ... жаңбыр жауып тұрғанын, сұр көшеде ...