Cafetín de Buenos Aires - Anibal Troilo, Edmundo Rivero

De chiquilín te miraba de afuera

Como a esas cosas que nunca se alcanzan…

La ñata contra el vidrio

En un azul de frío

Que sólo fue después viviendo

Igual al mío…

Como una escuela de todas las cosas

Ya de muchacho me diste entre asombros

El cigarrillo

La fe en mis sueños

Y una esperanza de amor…

Cómo olvidarte en esta queja

Cafetín de Buenos Aires

Si sos lo único en la vida

Que se pareció a mi vieja

En tu mezcla milagrosa

De sabihondos y suicidas

Yo aprendí filosofía, dados, timba…

Y la poesía cruel

De no pensar más en mí…

Me diste en oro un puñado de amigos

Que son los mismos que alientan mis horas

José, el de la quimera…

Marcial, que aún cree y espera…

Y el flaco Abel que se nos fue

Pero aún me guía…

Sobre tus mesas que nunca preguntan

Lloré una tarde el primer desengaño

Nací a las penas

Bebí mis años

Y me entregué sin luchar…

Бала кезімде саған сырттан қарадым

Ешқашан қол жеткізе алмайтын нәрселер сияқты ...

шыныға қарсы крем

Көк суықта

Бұл өмір сүргеннен кейін ғана болды

Менікі сияқты…

Барлық нәрсенің мектебі сияқты

Бала кезімде сіз мені таң қалдырдыңыз

Темекі

арманыма деген сенім

Және махаббатқа деген үміт...

Бұл шағымда сені қалай ұмытуға болады

Буэнос-Айрес кафесі

Өмірде жалғыз сен болсаң

бұл менің ескіге ұқсады

Сіздің ғажайып қоспаңызда

Барлығын білу және суицид туралы

Мен философияны, сүйекті, тимбаны үйрендім...

Және қатыгез поэзия

Мені енді ойламау үшін...

Сен маған алтынға бір уыс достар сыйладың

Дәл осылар менің сағаттарымды ынталандырады

Химералы Хосе...

Әлі де сенетін және үміттенетін Марсиал...

Ал бізді тастап кеткен арық Әбіл

Бірақ ол мені әлі де бағыттайды ...

Ешқашан сұрамайтын үстелдеріңізде

Бірінші көңілім қалғанда бір түсте жыладым

Мен қайғымен тудым

Мен жылдарымды іштім

Ал мен ұрыспай өзімді бердім...