Copas, Amigas y Besos - Anibal Troilo

Ella puso su grata tibieza

en mis noches de triste bohemia.

Ella puso sus flores de anemia

en mis sueños de frío y pobreza.

Mas un día llegó la riqueza

y cambió nuestras vidas.. .

Por eso entre copas, amigos y besos

la perdí por mi mala cabeza.

Y hoy, la llevo en mi negro lunatismo

como un grotesco fantasma de mí mismo.

Hoy la llevo en mis ojos doloridos

como una gota de llanto contenido…

Y la llevo, ¡Señor!,

como un eco que me sigue,

como un sueño hecho cenizas,

como un cargo de conciencia,

como un dedo acusador.

Sin embargo, hoy, que tengo riquezas,

me persigue implacable el hastío,

y es que añoro esas noches de frío

y el amor de su grata tibieza.

Ella puso sus flores de anemia

en mis sueños de locas fortunas.

Ella fue mi rayito de luna

que alumbraba mis noches bohemias.

Ол өзінің жағымды жылуын берді

менің қайғылы богемия түндерімде.

Ол анемия гүлдерін қойды

менің түсімде суық пен жоқшылық.

Бірақ бір күні байлық келді

және бұл біздің өмірімізді өзгертті ...

Сондықтан сусындар, достар мен сүйісулер арасында

Басымның нашарлығынан айырылдым.

Ал бүгін мен оны қара жындылығымда киемін

өзімнің гротесктік елес сияқтымын.

Бүгін мен оны ауырған көзіме киемін

бір тамшы жас сияқты...

Мен оны алып жүрмін, Ием!

артымнан ерген жаңғырық сияқты,

күлге айналған арман сияқты,

ар-ожданның заряды ретінде,

айыптаушы саусақ сияқты.

Алайда, бүгін менде байлық бар,

зерігу мені тынымсыз қуады,

Ал мен сол суық түндерді сағындым

және оның жағымды жылуына деген сүйіспеншілік.

Ол анемия гүлдерін қойды

менің арманымда ақылсыз сәттіліктер.

Ол менің ай сәулем еді

бұл менің богемиялық түндерімді жарықтандырды.