The Highwayman - Andy Irvine

The wind was a torrent of darkness among the gusty trees

The moon was a ghostly galleon tossed upon the cloudy seas

The road was a ribbon of moonlight over the purple moor

And the highwayman came riding, riding, riding,

The highwayman came riding, up to the old inn-door.

He’d a French cocked hat on his forehead, a bunch of lace at his chin,

A coat of claret velvet, and breeches of brown doe-skin;

They fitted with never a wrinkle;

his boots were up to the thigh!

And he rode with a jewelled twinkle,

His pistol butts a-twinkle,

His rapier hilt a-twinkle, under the jewelled sky.

Over the cobbles he clattered and clashed in the dark innyard,

And he tapped with his whip on the shutters, but all was locked and barred;

He whistled a tune to the window, and who should be waiting there

But the landlord’s black-eyed daughter,

Bess, the landlord’s daughter,

Plaiting a dark red love-knot into her long black hair.

«One kiss, my bonny sweetheart, I’m after a prize tonight,

But I shall be back with the yellow gold before the morning light;

Yet if they press me sharply, and harry me through the day,

Then look for me by the moonlight, watch for me by the moonlight,

I’ll come to thee by the moonlight, though hell should bar the way.

He rose upright in the stirrups;

he scarce could reach her hand

But she loosened her hair in the casement!

His face burnt like a brand

As the black cascade of the perfume came tumbling over his breast;

And he kissed its waves in the moonlight,

(Oh, sweet waves in the moonlight!)

He tugged at his rein in the moonlight, and galloped away to the west.

He did not come at the dawning;

he did not come at noon,

And out of the tawny sunset, before the rise o' the moon,

When the road was a gypsy’s ribbon, looping the purple moor,

A red-coat troop came marching, marching, marching

King George’s men came marching, up to the old inn-door.

They said no word to the landlord, they drank his ale instead,

But they gagged his daughter and bound her to the foot of her narrow bed;

Two of them knelt at the casement, with muskets at their side!

there was death at every window, hell at one dark window;

For Bess could see, through the casement,

The road that he would ride.

They had tied her up to attention, with many a sniggering jest;

They had bound a musket beside her, with the barrel beneath her breast!

«now keep good watch!"And they kissed her.

She heard the dead man say

«Look for me by the moonlight, watch for me by the moonlight

I’ll come to thee by the moonlight, though hell should bar the way!»

She twisted her hands behind her, but all the knots held good!

She writhed her hands till her fingers were wet with sweat or blood!

They stretched and strained in the darkness and the hours crawled by like years!

Till, now, on the stroke of midnight, cold, on the stroke of midnight,

The tip of one finger touched it!

The trigger at least was hers!

Tlot-tlot!

Had they heard it?

The horses hoofs ring clear

Tlot-tlot, in the distance!

Were they deaf that they did not hear?

Down the ribbon of moonlight, over the brow of the hill,

The highwayman came riding, riding, riding!

The red-coats looked to their priming!

She stood up straight and still!

Tlot in the frosty silence!

Tlot, in the echoing night!

Nearer he came and nearer!

Her face was like a light!

Her eyes grew wide for a moment!

She drew one last deep breath,

Then her finger moved in the moonlight, her musket shattered the moonlight,

Shattered her breast in the moonlight and warned him with her death.

He turned;

he spurred to the west;

he did not know she stood

bowed, with her head o’er the musket, drenched with her own red blood!

Not till the dawn he heard it;

his face grew grey to hear

How Bess, the landlord’s daughter, the landlord’s black-eyed daughter,

Had watched for her love in the moonlight, and died in the darkness there.

And back, he spurred like a madman, shrieking a curse to the sky

With the white road smoking behind him and his rapier brandished high!

Blood-red were the spurs in the gold moon;

wine-red was his velvet coat,

when they shot him down on the highway, down like a dog on the highway,

And he lay in his blood on the highway, with the bunch of lace at his throat.

Still of a winter’s night, they say, when the wind is in the trees,

When the moon is a ghostly galleon, tossed upon the cloudy seas,

When the road is a ribbon of moonlight over the purple moor,

A highwayman comes riding, riding, riding,

A highwayman comes riding, up to the old inn-door.

Жел екпінді ағаштардың арасында қараңғылықтың ағыны еді

Ай бұлтты теңіздерге лақтырылған елес галлеон болды

Жол күлгін шалдың үстіндегі ай сәулесінің лентасы болды

Жолшы мініп, мініп, мініп келді,

Жолшы ескі қонақүйдің есігіне мініп келді.

Оның маңдайында француз шляпасы, иегінде бір шілтер,

Кларет барқыт пальто және қоңыр терісінен жасалған бриджи;

Олар ешқашан әжіммен жабдықталған;

Оның етігі жамбасқа дейін болды!

Әшекейленген жарқылмен мініп,

Оның тапаншасының тұмсығы жымыңдайды,

Оның рапирасы зерлі аспан астында жымыңдайды.

Ол тас тастардың үстінде қараңғы аулада соқтығысты,

Ол қамшысымен жапқышты тықылдатты, бірақ бәрі құлыптаулы болды;

Ол терезеге әуенді ысқырды, сонда кім күтіп тұр

Бірақ үй иесінің қара көзді қызы,

Бесс, үй иесінің қызы,

Ұзын қара шашына қою қызыл махаббат түйінін өріп тұр.

«Бір сүйіспеншілік, менің сүйкімді сүйіктім, мен бүгін кешке сыйлық күтемін,

Бірақ таң атқанша сары алтынмен ораламын;

Егер олар мені қатты басып, күні бойы мені қудаласа,

Содан кейін мені ай жарығынан із                               ай  ай   мені    ай      ай          ай     мен    ай   ай      мені        ай         мені      |

Мен саған ай сәулесімен келемін, бірақ тозақ жолды кессе де.

Ол үзеңгіде тік көтерілді;

ол оның қолына әрең жете алды

Бірақ ол шашын қаптамада босатып алды!

Оның беті брендтей күйіп кетті

Әтірдің қара сарқырамасы омырауына тығылып келе жатқанда;

Ол ай сәулесінде толқындарын  сүйді,

(О, ай сәулесіндегі тәтті толқындар!)

Ол тізгінін ай сәулесінде ұстап, батысқа қарай жүгірді.

Ол таң атқанда келмеді;

ол түсте келмеді,

Ашық күн батқаннан, ай шықпай тұрып,

Жол сығанның лентасы болған кезде, күлгін шұңқырды айналдырып,

Қызыл киімді жасақ аттанды, жорыққа шықты

Король Джорджтың адамдары ескі қонақүйдің есігіне дейін келе жатты.

Олар үй иесіне ештеңе айтпады, оның орнына оның алесын ішіп алды,

Бірақ олар қызының аузын байлап, тар төсегінің етегіне байлап тастады;

Олардың екеуі қапталда тізерлеп отырды, бүйірінде мушкеттері бар!

әр терезеде өлім, бір қараңғы терезеде тозақ болды;

Бесс корпус арқылы көре алды,

Ол жүретін жол.

Олар күлкіге толы әзіл-қалжыңмен оның назарын аударды;

Олар оның жанына бөшкені кеудесінің астында байлап қойған!

«Енді сергек бол!» Олар оны сүйді.

Ол өлген адамның сөзін естіді

«Мені ай жарығынан із                                           

Мен саған ай сәулесімен келемін, бірақ тозақ жолды кессе де!»

Ол қолдарын артына бұрды, бірақ барлық түйіндер жақсы болды!

Ол саусақтары терге немесе қанға суланғанша қолдарын айналдырды!

Олар қараңғылықта созылып, созылды, ал сағаттар жылдардай жылжып өтті!

Қазірге дейін, түн жарымында, суықта, түн ортасында,

Бір саусақтың ұшы тиіп кетті!

Триггер, кем дегенде, оныкі болды!

Тлот-тлот!

Олар естіді ме?

Жылқылардың тұяғы сыңғырлайды

Тлот-тлот, қашықтықта!

Олар естімейтін саңырау болды ма?

Ай сәулесінің лентасынан төмен, төбенің маңдайынан,

Жолшы мініп, мініп, мініп келді!

Қызыл пальто олардың толтыруын қарады!

Ол тік тұрып қалды!

Аязды тыныштықта Тлот!

Тлот, жаңғырық түнде!

Ол жақындады және жақындады!

Оның жүзі нұр сияқты болды!

Бір сәтке оның көздері бақырайып кетті!

Ол соңғы рет терең дем алды,

Содан кейін оның саусағы ай сәулесінде қозғалды, оның мушкеті ай сәулесін сындырды,

Ай сәулесінде кеудесін сындырып, оны өлімімен ескертті.

Ол бұрылды;

ол батысқа  күрді;

ол оның тұрғанын білмеді

иіліп, басы мушкетке қарсы тұрып, өзінің қызыл қанына малынған!

Таң атқанша ол естіген жоқ;

естігенде оның беті сұрланып кетті

Үй иесінің қызы Бесс, үй иесінің қара көз қызы қалай?

Оның махаббатын ай сәулесінде бақылап, сол жерде қараңғыда өлді.

Артынан, ол жынды адам сияқты, көкке қарғыс айтып айқайлады.

Артында ақ жол түтіндеп, оның рапирасы биікке көтерілді!

Қан қызыл - алтын айдағы шпорлар;

шарап қызыл оның барқыт пальто болды,

олар оны тас жолда, тас жолдағы ит сияқты атып түсіргенде,

Ол тас жолдың бойында қанға боялып, тамағына шілтер байлаған.

Әлі де қыстың түні, дейді олар, жел ағаштарда болған кезде,

Ай бұлтты теңіздерге лақтырылған елес галлеон болғанда,

Жол күлгін лайдың үстіндегі ай нұрының таспасы болған кезде,

Жолшы мініп, мініп, мініп келеді.

Ескі қонақүйдің есігіне көлік жолшы                                                   ...