Sacar la Voz - Ana Tijoux

Respirar para sacar la voz

Despegar tan lejos como un águila veloz

Respirar un futuro esplendor

Cobra más sentido si lo creamos los dos

Liberarse de todo el pudor

Tomar de las riendas, no rendirse al opresor

Caminar erguido, sin temor

Respirar, y sacar la voz

Uuhh… uuhh

Tengo los bolsillos vacíos, los labios partidos

La piel con escama cada vez que miro hacia el vacío

Las suelas gastadas, las manos atadas

La puerta de entrada siempre tuvo el cartel

Que dijo que estaba cerrada

Una espina clavada, una herida infectada, entramada

Una rabia colmada, en el todo y en la nada

El paso torpe al borde, sin acorde

Cada vez que pierdo el norte tengo la pérdida del soporte

El tiempo que clava me traba, la daga me mata filuda

La flama sin calma que de las manos se me escapa

Pero, tengo mi rincón florido

Sacar la voz, no estoy sola, estoy conmigo

Liberarse de todo el pudor

Tomar de las riendas, no rendirse al opresor

Caminar erguido, sin temor

Respirar, y sacar la voz

Uuhh… uuhh…

Uuhh… uuhh…

Tengo el amor olvidado, cansado, agotado, botado

Al piso cayeron todos los fragmentos que estaban quebrados

El mirar encorvado, el puño cerrado

No tengo nada, pero «nada» suma en este charco

Mandíbula marcada, palabra preparada

Cada letra afilada hasta la cresta de la oleada

Sin pena ni gloria escribiré esta historia

El tema no es caerse, levantarse es la victoria

Venir de vuelta, abrir la puerta está resuelta estar alerta

Sacar la voz que estaba muerta y hacerla orquesta

Caminar seguro, libre, sin temor

Respirar y sacar la voz

Liberarse de todo el pudor

Tomar de las riendas, no rendirse al opresor

Caminar erguido, sin temor

Respirar, y sacar la voz

Uuhh… uuhh…

Uuhh… uuhh…

El tiempo clava la daga haga lo que haga uno

Estraga oportuno

Tú no cobras lo que el tiempo paga

Se traga, saga tras saga

Raspa con su amarga espátula

Huérfano se hace de brújulas

Y lúcidamente en celo

Blanca el arma, blanco el pelo

Su blanca cara de crápula

`Esta´ dice un espinela

La que violeta cantaba

La de la sílaba octava del pateador

Vieja escuela

Y lo que duela, que duela si es que tiene que doler

La flama sin calma, que arder tenga

Que así siga ardiendo

Que siga fosforeciendo si tiene que florecer

En un cordel, a colgar la copla que el viento mece

Que pocas veces merece

Cada pena suelta voz, cada tos

Pensando en sacar la voz

Uuhh… uuhh…

Дауысты шығару үшін дем алыңыз

Жүйрік қыранға дейін ұшып кет

Болашақ салтанатпен тыныстаңыз

Егер біз оны бірге жасасақ, мағынасы бар

Барлық ұяттан арылыңыз

Жауапты ал, залымға берілме

Қорықпай биік жүріңіз

Тыныс алып, дауысыңызды шығарыңыз

Уух... уф

Қалтам бос, еріндерім жарылған

Мен қуысқа қараған сайын қабыршақты тері

Тозған табан, байланған қол

Алдыңғы есікте әрқашан белгі болды

жабық деп кім айтты

Тікенек қадалған, жұқтырған жара, қаңқа

Толық ашу, барлығында және ештеңеде

Шетіне ебедейсіз қадам, аккордсыз

Мен солтүстіктен айырылған сайын қолдауды жоғалтып аламын

Мені шегелеген уақыт, қанжар мені өткір өлтіреді

Қолымнан қашатын тынышсыз жалын

Бірақ, менің гүлді бұрышым бар

Дауысты шығыңыз, мен жалғыз емеспін, мен біргемін

Барлық ұяттан арылыңыз

Жауапты ал, залымға берілме

Қорықпай биік жүріңіз

Тыныс алып, дауысыңызды шығарыңыз

Уух... уф...

Уух... уф...

Махаббатты ұмыттым, шаршадым, шаршадым, лақтырдым

Сынған барлық сынықтар еденге құлаған

Еңкейген түрі, түйілген жұдырық

Менде ештеңе жоқ, бірақ бұл шалшықта «ештеңе» қосылмайды

Жақ таңбаланған, сөз дайындалған

Әрбір әріп толқынның шыңына дейін өткір

Мен бұл оқиғаны аямай, даңқсыз жазамын

Тақырып – құлау емес, тұру – жеңіс

Қайтыңыз, есікті ашыңыз, сақ болыңыз

Өлген дауысты шығарып, оркестрге айналдырыңыз

Қауіпсіз, еркін, қорықпай жүріңіз

Тыныс алыңыз және дауысыңызды көтеріңіз

Барлық ұяттан арылыңыз

Жауапты ал, залымға берілме

Қорықпай биік жүріңіз

Тыныс алып, дауысыңызды шығарыңыз

Уух... уф...

Уух... уф...

Уақыт не істесе де қанжарды шаншып алады

қолайлы күйзеліс

Сіз қанша уақыт төлейтінін төлемейсіз

Жұтады, дастан артынан дастан

Ол ащы шпательімен тырнады

Жетім компастардан жасалған

Және ыстықта анық

Мылтық ақ, шаш ағар

Оның ақ сұр жүзі

«Бұл» дейді шпинель

фиолет ән салған

Тепкі сегізінші буынның бірі

Ескі мектеп

Ал не ауыртады, не ауыртады, егер ол ауыруы керек болса

Тынышсыз жалын, жансын

осылай жанып жүре бер

Гүлдену керек болса, фосфорлануды жалғастыра беріңіз

Жіпке, Жел тербеткен жұпты ілу үшін

бұл сирек лайық

Әрбір мұң дауыс шығарады, әр жөтел

Дауысты шығаруды ойлап жатыр

Уух... уф...