Когда меня ты позовешь - Алла Пугачёва

В твоих глазах печать греха,

О, как она нас разделяет

И скорби ты не разделяешь,

Любовь, как старая труха.

Я по осенним мягким тропам

Иду не думая куда,

И растекается вода

Весенним паводком неловким.

Когда меня ты позовешь, боюсь тебя я не услышу.

Так громко дождь стучит по крыше,

Все тот же запевала-дождь,

Запевала-дождь, запевала-дождь, твой дождь.

В твоих глазах опять упрек,

Как ты меня не понимаешь

И скорби ты не разделяешь

Я, как и прежде одинок.

И по прошествии сезона

Не сохраню своей мечты,

Такой пустой и монотонной,

Чтоб поскорей очнулся ты.

Когда меня ты позовешь, боюсь тебя я не услышу.

Так громко дождь стучит по крыше,

Все тот же запевала-дождь,

Запевала-дождь, запевала-дождь, твой дождь.

Опять в твоих глазах опять упрек,

Как ты меня не понимаешь

И скорби ты не разделяешь

Я, как и прежде одинок.

Когда меня ты позовешь, боюсь тебя я не услышу.

Так громко дождь стучит по крыше,

Все тот же запевала-дождь,

Запевала-дождь, запевала-дождь, твой дождь.

Сенің көзіңде күнәнің мөрі

О, ол бізді қалай ажыратады

Ал сен қайғыңды бөліспейсің

Махаббат ескі қоқыс сияқты.

Мен күзгі жұмсақ жолдардамын

Мен ойланбастан қайда барамын

Ал су ағып жатыр

Ыңғайсыз көктемгі су тасқыны.

Маған қоңырау шалсаң, естімеймін бе деп қорқамын.

Жаңбырдың даусы төбеге соғып тұр

Бәрі бірдей ән айтты - жаңбыр,

Ән-жаңбыр, ән-жаңбыр, сенің жаңбырың.

Көздеріңде тағы да қорлық,

Мені қалай түсінбейсің

Ал сіз бөліспейсіз қайғы

Мен бұрынғыдай жалғызбын.

Ал маусымнан кейін

Мен армандарымды орындамаймын

Сондай бос және монотонды

Сізді тезірек ояту үшін.

Маған қоңырау шалсаң, естімеймін бе деп қорқамын.

Жаңбырдың даусы төбеге соғып тұр

Бәрі бірдей ән айтты - жаңбыр,

Ән-жаңбыр, ән-жаңбыр, сенің жаңбырың.

Көздеріңде тағы да сөгіс,

Мені қалай түсінбейсің

Ал сіз бөліспейсіз қайғы

Мен бұрынғыдай жалғызбын.

Маған қоңырау шалсаң, естімеймін бе деп қорқамын.

Жаңбырдың даусы төбеге соғып тұр

Бәрі бірдей ән айтты - жаңбыр,

Ән-жаңбыр, ән-жаңбыр, сенің жаңбырың.