Иду из кино - Алла Пугачёва

Дождь лицо запылавшее студит,

Я иду сквозь его серебро,

Никогда, понимаете, люди!

Я не знала отца своего…

Сотни капель на ветках зеленых,

Только людно везде, все равно,

И забыв про подруг и знакомых,

Я шагаю одна из кино.

Припев:

Я дождь люблю, люблю цветы, люблю весну,

И войны я умею ненавидеть!

Но я смотрю все фильмы про войну,

Как будто в них могу отца увидеть.

В этот май вместе с ним я могла бы

Побродить возле парка того,

Где гуляют с колясками папы,

Чуть постарше отца моего.

Он бы мог быть сегодня мне братом,

С молодым и веселым лицом,

Мой отец был три года солдатом,

Но ни дня он не пробыл отцом.

Припев:

Я дождь люблю, люблю цветы, люблю весну,

И войны я умею ненавидеть!

Но я смотрю все фильмы про войну,

Как будто в них могу отца увидеть.

Жаңбыр жауған бет жанар суық,

Мен оның күмісін аралаймын

Ешқашан, білесің, адамдар!

Мен әкемді танымадым...

Жасыл бұтақтарда жүздеген тамшылар,

Тек барлық жерде, бәрібір,

Достар мен таныстарды ұмытып,

Мен фильмдердің бірінде серуендеп жатырмын.

Хор:

Жаңбырды, гүлдерді, көктемді,

Ал мен соғысты жек көремін!

Бірақ мен соғыс туралы барлық фильмдерді көремін,

Олардың ішінде әкемді көргендеймін.

Осы мамырда мен онымен бірге алдым

Саябақта серуендеу

Әкелер арбамен жүретін жерде,

Әкемнен сәл үлкен.

Ол бүгін менің ағам болуы мүмкін,

Жас және көңілді жүзбен,

Әкем үш жыл әскери қызметте болды

Бірақ оның әке болғанына бір күн болған жоқ.

Хор:

Жаңбырды, гүлдерді, көктемді,

Ал мен соғысты жек көремін!

Бірақ мен соғыс туралы барлық фильмдерді көремін,

Олардың ішінде әкемді көргендеймін.