Грабитель - Алла Пугачёва

Наивность — боль, как подойду,

Ведь ты ко мне ворвался в дом так смело,

Душа в испуге замерла,

И я не сразу поняла в чем дело.

Желаю спать спокойно я,

И вот теперь пуста моя обитель,

Хоть не унес ты ничего, кроме сердца моего,

Грабитель.

Я пропаже этой рада, не проси тебя прощать,

Ах, грабитель мой, не надо, эту боль мне возвращать,

И жила я бестолково до того, как поняла,

Что давно уже такого я грабителя ждала.

Я не хочу ни слова лжи,

Но что же делать, мне скажи на милость,

Зачем тебе призналась я,

Что столько лет душа моя томилась.

Пусть все, что было — не любовь,

Но губы я кусаю вновь до крови,

И хочешь верь или не верь,

Этой ночью снова дверь открою.

Я пропаже этой рада, не проси тебя прощать,

Ах, грабитель мой, не надо, эту боль мне возвращать,

И жила я бестолково до того, как поняла,

Что давно уже такого я грабителя ждала.

Аңғалдық - бұл азап, мен жақындаған сайын,

Өйткені, сен менің үйіме батылдықпен кірдің,

Жан үрейленіп мұздап қалды,

Ал мен не болғанын бірден түсінбедім.

Мен тыныш ұйықтағым келеді

Ал енді менің тұрағым бос,

Жүрегімнен басқа ештеңе алмасаң да,

Қарақшы.

Осыны жоғалтқаныма қуаныштымын, кешірім сұрама,

О, қарақшым, бұл азапты маған қайтарма,

Ал мен түсінбей тұрып ақымақ өмір сүрдім

Мұндай қарақшыны көптен күткенім.

Мен бір ауыз өтірік айтқым келмейді

Бірақ не істеу керек, айтыңызшы,

Мен саған неге мойындадым

Осыншама жылдар бойы менің жаным ашиды.

Махаббат болмағанның бәрі болсын,

Бірақ мен ернімді қайтадан қанға тістеп алдым,

Ал сенгің келсе де, сенбесең де,

Бүгін түнде мен есікті тағы ашамын.

Осыны жоғалтқаныма қуаныштымын, кешірім сұрама,

О, қарақшым, бұл азапты маған қайтарма,

Ал мен түсінбей тұрып ақымақ өмір сүрдім

Мұндай қарақшыны көптен күткенім.