Поезд - Александр Шульгин, Алевтина

Я тихо сяду в поезд, идущий на Восток.

Поезд зовётся «Совесть», поезд тот одинок.

Сама себе попутчик в далёкие края,

Вот подвернулся случай и в пассажирах я.

Припев:

Поезд на Восток и за окнами мелькают снова города.

Через весь Урал, сквозь сибирскую тайгу.

Только дай мне срок я отдам тебе долги, моя страна,

Я, ведь дочь твоя, я иначе не могу.

Тук-тук стучат колёса в такт сердца моего

И больше нет вопросов помимо одного.

Кто я?

Зачем я еду?

Этот ли поезд мой?

Это ль моя победа?

Победа над собой.

Припев:

Поезд на Восток и за окнами мелькают снова города.

Через весь Урал, сквозь сибирскую тайгу.

Только дай мне срок я отдам тебе долги, моя страна,

Я, ведь дочь твоя, я иначе не могу.

Поезд на Восток и за окнами мелькают снова города.

Через весь Урал, сквозь сибирскую тайгу.

Только дай мне срок я отдам тебе долги, моя страна,

Я, ведь дочь твоя, я иначе не могу.

Шығысқа бара жатқан пойызға үнсіз отырамын.

Пойыз «Ар-ождан» деп аталады, ол пойыз жалғыз.

Алыс елдерге өзінің серігі,

Содан іс қозғалып, жолаушы болдым.

Хор:

Шығыс пен қалаларға баратын пойыз терезенің сыртында қайтадан жыпылықтайды.

Бүкіл Орал арқылы, Сібір тайгасы арқылы.

Маған уақыт бер, қайтарамын, елім,

Мен, сенің қызың, басқаша істей алмаймын.

Дөңгелегі қағып, жүрегімді соғады

Біреуден басқа сұрақтар жоқ.

Мен кіммін?

Мен неге бара жатырмын?

Бұл пойыз менікі ме?

Бұл менің жеңісім ме?

Өзіңді жеңу.

Хор:

Шығыс пен қалаларға баратын пойыз терезенің сыртында қайтадан жыпылықтайды.

Бүкіл Орал арқылы, Сібір тайгасы арқылы.

Маған уақыт бер, қайтарамын, елім,

Мен, сенің қызың, басқаша істей алмаймын.

Шығыс пен қалаларға баратын пойыз терезенің сыртында қайтадан жыпылықтайды.

Бүкіл Орал арқылы, Сібір тайгасы арқылы.

Маған уақыт бер, қайтарамын, елім,

Мен, сенің қызың, басқаша істей алмаймын.