Золотая Це-Це - Александр Новиков

Было тяжело и душно,

А наутро выпал снег.

И была ее подушка

Все еще во сне.

Где замки, полы и стенки

Вышвырнуты вон,

Где она была туземкой

Голой среди волн.

И глядела то и дело

В ласковую синь.

А его корабль белый

Был простым такси.

Замер, не захлопнув дверцу,

На чужом крыльце.

И ее во сне кусала в сердце

Золотая Це-Це.

Золотая Це-Це.

Це-Це.

Це-Це.

И ресницы были — крылья

Полуночных сов.

И душа дышала пылью

Белых парусов.

А у той, другой, подушка

Со свинцом в лице.

И у ней считалась просто мушкой

Золотая Це-Це.

Золотая Це-Це.

Це-Це.

Це-Це.

Через ночь вела крутая

Лестница-змея.

Тот, в ночи блудил, плутая —

Был, конечно, я.

И по мне во сне жужжала

Как о подлеце,

И туземке в сердце била жалом

Золотая Це-Це.

Золотая Це-Це.

Це-Це.

Це-Це.

Бұл қатты және дымқыл болды

Ал таңертең қар жауды.

Ал оның жастығы болды

Әлі арманда.

Құлыптар, едендер мен қабырғалар қайда

лақтырылды

Ол қай жерде болды

Толқындардың арасында жалаңаш.

Әрі анда-санда қарады

Жұмсақ көк түсте.

Ал оның кемесі ақ түсті

Жай такси болды.

Есікті тарс етпестен тоңып,

Басқа біреудің подъезінде.

Түсінде ол жүрегін тістеп алды

Алтын Цэ-Цэ.

Алтын Цэ-Цэ.

Цэ-цэ.

Цэ-цэ.

Ал кірпіктер қанатты болды

Түн ортасы үкілер.

Ал жан тозаңмен дем алды

Ақ желкендер.

Ал мына бірінің жастығы бар

Бетінде қорғасын бар.

Және ол жай ғана шыбын деп саналды

Алтын Цэ-Цэ.

Алтын Цэ-Цэ.

Цэ-цэ.

Цэ-цэ.

Түн бойы тік жол жүрді

Жылан баспалдақтары.

Түнде адасып, зина жасаған –

Әрине, мен болдым.

Және ұйқымда мен үшін шырылдады

Ал арамза ше

Ал жүрегіндегі туған жері шаншып соқты

Алтын Цэ-Цэ.

Алтын Цэ-Цэ.

Цэ-цэ.

Цэ-цэ.