Растанься с ней - Александр Новиков

Вот вошла она, и стихло все крикливое,

И зажегся словно в темени маяк.

Погрустневшая и чья-нибудь любимая,

Как когда-то много лет назад – моя.

Было жарко.

А в душе хрустел мороз еще –

Коль друг другу мы не первые уже.

И влепила мне губами с нежным прозвищем –

Клювом ласточки – занозу на душе.

Улыбнулась, и окончилась история.

Покружилась и ушла как тень из дня.

И остался с целым миром в прежней ссоре я,

Что когда-то перекрикивал меня.

– Расстанься с ней!.. – весь мир кричал-вопил.

Но я ее любил.

– Она грешна, ей места нет в раю!..

Но я ее люблю.

– Умерить пыл ее не хватит сил!..

Но я ее любил.

– А локоны совьют тебе петлю!..

Но я ее люблю.

Міне, ол кірді, барлық шу тынды,

Және бас тәжіндегі шамшырақтай жанды.

Қайғылы және біреудің сүйіктісі

Көп жылдар бұрынғыдай - менікі.

Ыстық болды.

Ал жанда аяз әлі де қытырлақ болды -

Біз бір-бірімізге бірінші емеспіз.

Ол мені ернімен жұмсақ лақап атпен ұрды -

Қарлығаш тұмсықпен – жанның ұшқыны.

Ол күлді де, әңгіме аяқталды.

Ол бұрылып, күннің көлеңкесіндей кетіп қалды.

Мен ескі жанжалда бүкіл әлеммен қалдым,

Бұл бірде мені айқайлады.

- Онымен ажырас! .. - бүкіл әлем айқайлап, айқайлады.

Бірақ мен оны сүйдім.

– Ол күнәһар, оған жұмақтан орын жоқ!..

Бірақ мен оны сүйемін.

- Оның жалындылығын басу үшін күш жетпейді! ..

Бірақ мен оны сүйдім.

- Ал бұйралар сізге ілмек жасайды! ..

Бірақ мен оны сүйемін.