Золотая рыба - Александр Новиков

В заведеньи, где на вывеске горит

огрызок слова,

Где ни воду пить не стал бы, ни вино…

Но за окнами гроза и я сажусь

за стойку снова.

И прохожих, как ворон могу считать

через окно.

А она красивой рыбой за стеклом,

хвостом виляя,

По дождю плывет — как жаль, что не сюда.

Машет каждому такси и не такси

как в баттерфляе,

Но пустого не найти и не уехать

никуда.

Городская Рыба Золотая

Ночь тебя размоет и вода…

Ночь бывает, дождь бывает, все бывает.

Но у нас с тобой не будет никогда.

Я пускаю дым в слезливое окно.

Я вслед не брошусь,

Золотая моя давняя пора.

Золотыми пусть останутся слова:

— Прощай, хороший!..

И пусть случайный подвезет и не отпустит

до утра.

Городская Рыба Золотая

Ночь тебя размоет и вода…

Ночь бывает, дождь бывает, все бывает.

Но у нас с тобой не будет никогда.

Белгі жанып тұрған мекемеде

сөз қалдықтары,

Мен суды да, шарапты да ішпейтін едім ...

Бірақ терезенің сыртында найзағай ойнап тұр, мен отырамын

тағы да жолақтың артында.

Ал өтіп бара жатқандарды қарғадай санаймын

терезе арқылы.

Ол әйнектің артындағы әдемі балық,

құйрығын бұлғап,

Жаңбырда қалқып жүреді – мұнда болмағаны қандай өкінішті.

Таксиге емес, әр таксиге қол бұлғау

көбелектегідей,

Бірақ бос таба алмайсың, кетпе

еш жерде.

Қалалық балық алтын

Түн сені шайып, су...

Түн болады, жаңбыр жауады, бәрі болады.

Бірақ сіз бен біз ешқашан болмайды.

Мен жылауық терезеден түтінді үрлеймін.

Мен кейін асықпаймын

Менің алтын кезім.

Сөздер алтын болып қала берсін:

- Қош бол, жақсы!..

Кездейсоқ сізге жол беріп, жібермесін

таңға дейін.

Қалалық балық алтын

Түн сені шайып, су...

Түн болады, жаңбыр жауады, бәрі болады.

Бірақ сіз бен біз ешқашан болмайды.