Женщина ушла - Александр Новиков

За женщиной тянулся шлейф,

Синявый дым табачный

До первого угла,

Сорвалось с губ моих о ней

Два слова неудачных,

И женщина ушла.

Висел вопрос в её прищуре узком,

Продать она себя хотела и могла,

На языке любом, но я сказал на русском,

И женщина ушла.

А я пошёл, мурлыча в тон,

По городу, где Альпы,

Над крышами горбом,

Где танцовщицы за стеклом

То белы, то асфальтны,

То просто в голубом.

И в кабаке в дыму в проходе узком

Мне пела у стола взахлеб и догола,

И даже позвала, но я сказал на русском,

И женщина ушла.

И был я нем, и был я зол,

И ухарем бездомным

Из потного стекла,

Чужое пойло, как рассол,

Хлебал в дыму бездонном

И выстыл, как зола.

И в руки мне ломилась грудью блузка,

Кривлялась и врала, метала и рвала,

И на углу ждала, но я сказал на русском,

И женщина ушла.

Пойыз әйелдің артынан жүгірді,

Көк темекі түтіні

Бірінші бұрышқа

Ол туралы менің аузымнан үзілді

Екі жаман сөз

Ал әйел кетіп қалды.

Оның тар көздерінде сұрақ ілініп тұрды,

Ол өзін сатқысы келді және мүмкін,

Кез келген тілде, бірақ мен орысша айттым:

Ал әйел кетіп қалды.

Мен бардым, үнмен ызылдап,

Альпі таулары орналасқан қалада,

Төбелердің үстінде,

Әйнектің ар жағындағы бишілер қайда

Не ақ, ​​не асфальт,

Ол жай ғана көк түсте.

Ал тар өткелдегі түтінде тавернада

Ол маған үстел басында толқып, жалаңаш ән айтты,

Тіпті қоңырау шалдым, бірақ мен орысша айттым:

Ал әйел кетіп қалды.

Мен мылқау болдым, мен ашуландым,

Ал үйсіздерді жұтып қойыңыз

Терлеген шыныдан

Басқа біреудің тұздығы сияқты,

Түбі жоқ түтінге бөленген

Ал ол күл сияқты қатып қалды.

Менің блузкам қолыма тиді,

Ол бұртиды және өтірік айтты, лақтырды және жыртты,

Ол бұрышта күтіп тұрды, бірақ мен орысша айттым:

Ал әйел кетіп қалды.