Я её называл ласково - Александр Новиков

Милая, милая, вы мне опалите

Душу слепым огнем,

Если позволите нам по памяти

Вновь прошагать вдвоем.

Поговорить и отбросить кожу

Прямо до неглиже

И убедиться, что мы не похожи

На прежних на нас уже.

Я её называл ласково,

И дышала в висок девочка.

Я тебя никому!

Ни за что!

Никогда…

Но как вышло — любил наскоро,

И рассыпались дни мелочью,

Как из неба по лужам ледяная вода.

Милая, милая, я в свою очередь

Душу и вам опалю,

Если напомню как рвал её в клочья,

И в трубку орал: Люблю!

Қымбаттым, жаным, сен мені өртеп жібересің

Соқыр оты бар жан

Есте қалдырсаңыз

Қайтадан бірге жүріңіз.

Сөйлесіңіз және теріңізді төгіңіз

Тікелей немқұрайлылыққа

Біздің бірдей емес екенімізге көз жеткізіңіз

Бұрынғылары бізде қазірдің өзінде.

Мен оны еркелетіп шақырдым,

Ал қыз оның ғибадатханасына дем берді.

Мен саған ешкімге айтпаймын!

Ешқашан!

Ешқашан…

Бірақ белгілі болды - мен тез сүйдім,

Күндер ұсақ-түйекке айналды,

Аспаннан шалшық арқылы өткен мұзды су сияқты.

Жаным, жаным, менде кезегім

Жанымды да, сені де күйдіремін,

Оны қалай жыртып тастағаным есімде болса,

Және телефонға айқайлады: мен сені жақсы көремін!