Воровка - Александр Новиков

В то лето с неба выпала

Большая благодать,

И было мне легко и так приятно.

У ней была причесочка —

«Век воли не видать»,

А юбочка — «роди меня обратно».

А я под «ноль» остриженный, пока,

Военным лазаретом.

А что у ней с наколочкой рука —

Не спрашивал об этом.

А что у ней с наколочкой рука —

Не спрашивал об этом.

Кружили мы, как голуби

Над крышами судьбы,

И маялись собой от сладкой лени.

Гудели наши головы

От истовой гульбы,

А души — вплоть до белого каленья.

И вот, однажды, спьяну в кабаке,

Какой-то сука в ботах,

Узрел у ней наколку на руке

И пошептал ей что-то.

Узрел у ней наколку на руке

И пошептал ей что-то.

И будто кровь отхлынула

В момент с ее лица,

И вниз глаза упали черной птицей.

Я взял его за шиворот

И вынес до крыльца,

И бил, чтоб было проще объяснится.

И вот, когда на нем иссякла спесь,

Мне стало бить неловко,

И я спросил: «Кто она есть?»,

И он сказал: «Воровка».

И я спросил: «Кто она есть?»,

И он сказал: «Воровка».

Тем словом, гад, нарочно он

Мне душу искромсал.

И сердце — как гадюка покусала.

Я бил его за то,

Что он всю правду рассказал,

Но не сказал про то, что — завязала.

И вот, когда вернулся я назад

С лихой и горькой миной,

Лежал один платок ее в слезах,

А в нем: «Прощай, любимый».

Лежал один платок ее в слезах,

А в нем: «Прощай, любимый».

А этот сука в ботах

Был, конечно же, ментом,

Из тех, кто нахаляву в месте злачном.

Он срисовал, как с фото,

И нагрянули потом,

И щелкнули браслетами так смачно.

И, окликая прошлое мое,

В этапе женском каждом

Я все искал красивую ее

Среди тюремных граждан.

Я все искал красивую ее

Среди тюремных граждан.

Проигрыш

И, окликая прошлое мое,

В этапе женском каждом

Я все искал красивую ее

Среди тюремных граждан.

Я все искал красивую ее

Среди тюремных граждан.

Я все искал красивую ее

Среди тюремных граждан.

Среди тюремных граждан.

Сол жаз аспаннан түсті

үлкен рақым,

Және бұл мен үшін оңай әрі жағымды болды.

Оның шаш үлгісі болды -

«Жасы көрінбейді»,

Ал юбка – «мені қайта ту».

Мен әзірге «нөлдің» астындамын,

Әскери емхана.

Ал оның татуировкасы бар қолы ше?

Бұл туралы сұраған жоқ.

Ал оның татуировкасы бар қолы ше?

Бұл туралы сұраған жоқ.

Біз көгершіндей айналдық

Тағдырдың төбесінде

Ал тәтті жалқаулықпен еңбек етті.

Басымыз шырылдады

Тақуалықтан,

Ал жандар – ақ ыстыққа дейін.

Сосын, бір күні мен тавернада мас боламын,

Етік киген қаншық

Мен оның қолындағы татуировканы көрдім

Және оған бірдеңе деп сыбырлады.

Мен оның қолындағы татуировканы көрдім

Және оған бірдеңе деп сыбырлады.

Ал қан ағып кеткендей

Осы сәтте оның бетінен,

Ал көздері қара құстай төмен түсті.

Мен оның жағасынан ұстадым

Оны подъезге апарды,

Түсіндіруді жеңілдету үшін соғыңыз.

Сөйтіп, оған тәкаппарлық кеуіп кеткен кезде,

Мен ұялдым,

Мен: «Ол кім?» деп сұрадым.

Сонда ол: «Ұры», - деді.

Мен: «Ол кім?» деп сұрадым.

Сонда ол: «Ұры», - деді.

Бұл сөз, бейбақ, әдейі ол

Жанымды жаралады.

Ал менің жүрегім жыландай шағып кетті.

Мен оны ұрдым

Оның бар шындықты айтқаны,

Бірақ бітірдім деп айтқан жоқ.

Міне, мен қайтып оралғанда

Қатты және ащы шахтамен,

Бір орамалды көзіне жас алып,

Ал онда: «Қош бол, сүйіктім».

Бір орамалды көзіне жас алып,

Ал онда: «Қош бол, сүйіктім».

Ал мына етік киген қаншық

Әрине, ол полицей болды

Аруақты жерде тегін жүргендердің.

Ол суреттегідей сурет салды,

Сосын олар келді

Және олар білезіктерді өте дәмді шертеді.

Өткенімді шақырып,

Әйелдер кезеңінде әрқайсысы

Мен оның сұлуын іздей бердім

түрме тұрғындары арасында.

Мен оның сұлуын іздей бердім

түрме тұрғындары арасында.

жоғалту

Өткенімді шақырып,

Әйелдер кезеңінде әрқайсысы

Мен оның сұлуын іздей бердім

түрме тұрғындары арасында.

Мен оның сұлуын іздей бердім

түрме тұрғындары арасында.

Мен оның сұлуын іздей бердім

түрме тұрғындары арасында.

түрме тұрғындары арасында.