Вдоль по памяти - Александр Новиков

Вдоль по памяти бреду,

Вспоминаю все как было.

Девочка, в каком году

Называла меня милым?

Сладкий мой ночной улов, —

Но Амур прицелил мимо, —

Нашептал красивых слов,

Да забыл назвать любимой.

Лён её волос

Я вдыхал ладонями,

Блестки синих слез

Собирал в горсти.

И штормило плёс,

Тот, в котором тонем мы,

Из которого некуда грести.

И она ушла, как сон,

И пришла за ней другая.

Завертелось колесо,

Жаром тех же слов пугая.

И заноза, что вчера

Ночью вместо сердца ныла,

Поминала до утра

Ту, что называла милым.

На ветру холодном дрог

И с жарой несносной бился.

Слов красивых было впрок,

Что же я на них скупился?

Их теперь другой дарю,

Но в душе под сладким илом

Будто ими говорю

С той, что называла милым.

Есте сақтау делирийімен бірге,

Бәрі бұрынғыдай есімде.

Қыз, қай жылы

Мені сүйкімді деп атаңыз ба?

Менің тәтті түнім, -

Бірақ Cupid өткенді мақсат етті, -

Әдемі сөздерді сыбырлады

Иә, сүйіктіме қоңырау шалуды ұмытып кеттім.

Шашындағы зығыр

Мен алақанмен дем алдым,

Көк көз жасының блестки

Бір уыспен жиналған.

Ал дауыл болды

Біз суға батқан адам

Одан қайырылатын жер жоқ.

Ал ол арман сияқты кетіп қалды

Оның артынан тағы біреуі келді.

Дөңгелегі бұрылды

Баяғы сөздердің ыстығымен үркіту.

Және кешегі бір сынық

Түнде жүрек орнына ауырды,

Таң атқанша есте қалды

Сіз сүйкімді деп атағаныңыз.

Салқын желде

Ал ол адам төзгісіз ыстықпен күресті.

Әдемі сөздер болашаққа арналды

Неліктен мен олардан бас тарттым?

Енді мен оларға басқасын беремін,

Бірақ тәтті балшық астында жанда

Мен олармен сөйлесіп тұрған сияқтымын

Сүйкімді деп шақырған адаммен.