Улю-лю - Александр Новиков

Как ни крути, а была с приблатненным оттеночком,

Песня любая и ветер пьянил, как вино.

И целовала меня синеглазая девочка.

Как это было давно… Было давно.

Девочка милая, первая в мире красавица,

Тонкая, хрупкая, даже капризная, но…

Ради нее так хотелось пропеть и прославиться.

Как это было давно… Было давно.

Пр.:

Шепотом ей вслед повторял я это:

Я тебя люблю… Я тебя люблю.

Но вдогонку мне отвечало эхо:

— Улю-лю…Улю-лю…Улю-лю…

Эти слова на ветру, будто лодки бумажные

Волны кидали наверх и топили на дно,

И на прощанье рукой помахала однажды мне.

Как это было давно… Было давно.

Звезды, луна, фонари сговорились зажмуриться,

Или в глазах моих стало бездонно темно?

И опустела земля на сиреневой улице.

Как это было давно… Было давно.

Пр.:

Шепотом ей вслед повторял я это:

Я тебя люблю… Я тебя люблю.

Но вдогонку мне отвечало эхо:

— Улю-лю…Улю-лю…Улю-лю…

Біреу не айтса да, бірақ бұл бір реңкпен болды,

Кез келген ән мен жел шарап сияқты мас болды.

Ал көк көзді қыз мені сүйді.

Қанша уақыт бұрын... Бұл баяғыда.

Тәтті қыз, әлемдегі бірінші сұлулық,

Жұқа, нәзік, тіпті капризді, бірақ ...

Ол үшін мен ән айтып, танымал болғым келді.

Қанша уақыт бұрын... Бұл баяғыда.

т.б.:

Мен мұны оның артынан сыбырлап қайталадым:

мен сені сүйемін мен сені сүйемін.

Бірақ кейін маған жаңғырық жауап берді:

«Улу-лу... Ху-лу... Ху-лу...

Бұл сөздер қағаз қайықтар сияқты желде

Толқындар көтеріліп, түбіне батып кетті,

Бірде ол қоштасқанда маған қолын бұлғады.

Қанша уақыт бұрын... Бұл баяғыда.

Жұлдыздар, ай, шамдар көздерін жұмып,

Әлде менің көз алдымда түбі жоқ қараңғы болды ма?

Ал сирень көшесіндегі жер бос еді.

Қанша уақыт бұрын... Бұл баяғыда.

т.б.:

Мен мұны оның артынан сыбырлап қайталадым:

мен сені сүйемін мен сені сүйемін.

Бірақ кейін маған жаңғырық жауап берді:

«Улу-лу... Ху-лу... Ху-лу...