Родня - Александр Новиков

Сосед — Антоныч жил пока, собой не донимал.

Под солнцем место — девять метров в коммуналке.

Костыль под левую с утра, в пальто — и похромал.

Соседи звали за глаза: «зипун на палке».

А к ночи тихо — щелк замком,

Пахнёт в прихожей табаком,

Вздохнет на панцирной — и в храп

До самого утра.

Где ногу потерял старик — бог весть.

Бог весть еще какие раны есть.

И воевал — не воевал,

Никто вопрос не задавал.

Так жил и обрастал смешно щетиной и быльем.

По мелочам ко мне, бывало, обращался:

— Такое дело, Александр, ссуди до пенсии рублем,

Через неделю ворочу, как обещался.

Он мог рублей не возвращать —

Я был готов ему прощать.

Он бедно жил, он много пил,

И я б не то ему простил.

Родных его никто не знал и не узнал бы впредь.

Полсотни пенсии — вот все, что слала почта.

Он до последней не дожил три дня, и вышло умереть.

Соседи видели из скважины замочной.

И вот на кухне у кастрюль,

Где чистят лук, где парят тюль,

Где только знали, что бранить,

Собранье: как похоронить?

Куда весь скарп его девать, куда?

Кто завтра въедет проживать?

(беда!)

И есть ли кто-то из родни?

-

Вот и хоронят пусть они!

Так день прошел и — вот те на!

— вприпрыг и семеня,

Бочком в прихожую, прикашливая скорбно,

По одному, по два, по три, как с неба грянула родня,

Так ненавязчиво и по-собачьи сворно.

И здесь же (не из хвастовства!)

Склоняли степени родства,

Сыскался даже брат родной

С сынком и с прежнею женой.

Составлен перечень, где скарб наперечет.

(А то, не дай бог, что к соседям утечет!)

И по согласию сторон:

Дележка — после похорон.

А через день еще старик в последний слег приют,

Вороны справили поминки сиплым карком.

На стены новые жильцы известку с дихлофосом льют

И сокрушаются: «Ах, как полы зашаркал!..»

На дверь — табличка, новый шрифт,

Последний стул запихан в лифт,

Родным гора как будто с плеч,

Острят над поводом для встреч.

Машина «Мебель» у подъезда тарахтит,

А женка брату: «Мебелишка-то не ахти…»

Галдит-гадает детвора:

— Кто переехал со двора?

Көрші - Антонич осы уақытқа дейін өмір сүрді, оны өзіне ренжітпеді.

Коммуналдық пәтерде күн астындағы орын тоғыз метр.

Таңертең сол жақ астындағы балдақ, пальто - және ақсап.

Көршілер көзінің артынша: «таяқшаға зипун» деп шақырды.

Түнде тыныш - құлыптың шертуі,

Дәлізде темекінің иісі бар,

Құрышқа күрсіну - және қорылдау

Таңертеңге дейін.

Қарияның аяғы қай жерде – бір құдай біледі.

Тағы қандай жаралар барын бір құдай біледі.

Және шайқасты - соғыспады,

Ешкім сұрақ қойған жоқ.

Осылайша ол өмір сүрді және күлкілі сабан және шындық өсті.

Ұсақ-түйектерде ол маған:

- Мұндай нәрсе, Александр, рубльмен зейнетке шыққанша несие бер,

Мен уәде етілгендей бір аптадан кейін қайтамын.

Ол рубльді қайтара алмады -

Мен оны кешіруге дайын едім.

Ол нашар өмір сүрді, көп ішеді,

Ал мен оны кешірмес едім.

Оның туыстарын ешкім танымайтын, болашақта танымайтын да еді.

Елу зейнетақы – жөнелтілген хаттың бәрі осы.

Ол соңғы үш күнге дейін өмір сүрмей, өлді.

Көршілер кілт тесігінен көрді.

Міне, ас үйде кәстрөлдердің жанында,

Олар пиязды тазартатын жерде, тюль жүзетін жерде,

Олар нені ұрысу керектігін қайда білді,

Ассамблея: қалай жерлеу керек?

Оның барлық орамалын қайда қою керек, қайда?

Ертең кім көшеді?

(проблема!)

Ал туысы бар ма?

-

Сондықтан жерлеуге рұқсат етіңіздер!

Осылайша күн өтті және - міне, олар!

- секіру және тұқым себу,

Дәлізге бүйірден, мұңды жөтелмен,

Бірден, екіден, үшеуден, Аспаннан туыстар атылғандай,

Сондықтан көзге көрінбейтін және ит стилі.

Және мұнда (мақтанғаннан емес!)

Туыстық дәрежесі төмендеген,

Тіпті ағасы да табылды

Ұлыммен және бұрынғы әйеліммен.

Тізім жасалды, онда заттар сансыз.

(Сосын, Құдай сақтасын, көршілерге не ағып кетеді!)

Және тараптардың келісімі бойынша:

Бөлу - жерлеуден кейін.

Бір күннен кейін қарт соңғы баспанада ауырып қалды,

Қарғалар қарлығаш қарқылдап оянуды тойлады.

Жаңа пәтер алушылар қабырғаларға дихлорвосы бар әк құйып жатыр

Олар: «Ойбай, едендер қалай шайқалды!..» деп қынжылады.

Есікте - белгі, жаңа шрифт,

Соңғы орындық лифтке толтырылған

Иығынан түскендей туған тау,

Отрят кездесулерге орай.

Кіре берісте «Мебель» көлігі гуілдейді,

Ал әйелі ағасына: «Жиһаз онша ыстық емес...»

Гүллит болжайтын балалар:

- Ауладан кім көшті?