Похороны Абрама - Александр Новиков

По улице жмуром несут Абрама,

В тоске идет за ящиком семья,

Вдова кричит сильней чем пилорама,

И нет при нем ни денег, ни «рыжья».

Тоскливо покидая синагогу,

Завернутый в большую простыню,

Абрам лежит в сатин на босу ногу,

Руками налегая на мотню.

Его котлы уже примерил шурин,

И стрелки переводит втихаря,

А на людях божится, что в натуре

Не видел красивей богатыря.

Уже с утра в духах утюжат лепень,

Который был покойному пошит…

Евонный брат в Москве имеет степень,

Но не имеет надлежащий вид.

Пока процессия шагает,

На хате делится шмотье

И душу лабухи вынают,

И пьет халяву шнаранье.

На третий гвоздь, пока вдова рыдала

И швыркала заморский кокаин,

Назрела предпосылка для скандала —

Покойный подал голос из руин.

Состроилась, как есть немая сцена,

Со страху Хаим челюсть проглотил,

Сподобился лицом в олигофрена

И мочевой пузырь ослобонил.

В момент исчезло множество скорбящих,

Вдове вдруг стало сразу не смешно.

Она кричала: «Господа, забейте ящик,

За все уже уплачено давно!»

И сразу на совковые лопаты

Возник всеобщий спрос и дефицит.

Кидали землю, будто три зарплаты

За этот труд на каждого висит.

Идут шикарные поминки.

Родные мечут колбасу.

Покойный ежится в простынке

Перед дверями в Страшный суд.

Абрамды көше бойымен алып жүр,

Жан-жақтан отбасы қораптың артына кетеді,

Жесір ағаш кескіштен де қатты айғайлайды

Ал оның ақшасы жоқ, қызыл шашы жоқ.

Өкінішке орай синагогадан шығып,

үлкен параққа оралған,

Абрам жалаң аяқ атлас киімде жатыр,

Қолдар мотнаға сүйенеді.

Оның қазандықтарын жезде сынап қойған,

Ал жебелер қулықпен қозғалады,

Ал адамдарға ол табиғатта осылай ант етеді

Мен бұдан асқан сұлу батырды көрген емеспін.

Таңертең олар көгеруді рухтарда үтіктеп жатыр,

Қайтыс болған адамға тігілген ...

Мәскеудегі ағайынды Евон дипломы бар,

Бірақ оның дұрыс түрі жоқ.

Шеру жүріп жатқанда

Киім үйшікте бөлінеді

Лабухтардың жаны шығарылады,

Және ол тегін ішеді.

Үшінші шегеде жесір жылап жатқанда

Шетелге кокаин тастады,

Жанжалдың алғы шарты піскен -

Марқұм қираған жерден сөйледі.

Үнсіз сахнадай тізілген

Хейм қорқып, иегін жұтты,

Олигофренияда бетпе-бет келуге дауыс берді

Ал қуық әлсіреген.

Бір сәтте көп жоқтаушылар жоғалып кетті,

Жесір кенеттен күлкілі болмай қалды.

Ол айқайлады: «Мырзалар, қорапты толтырыңыз,

Барлығы бұрыннан бері төленді!»

Және бірден күректерге

Жалпы сұраныс пен тапшылық болды.

Үш жалақыдай жерді лақтырып жіберді

Бұл жұмыс үшін бәрі ілулі тұрады.

Керемет естеліктер бар.

Туыстары шұжық тастайды.

Марқұм жайнап жатыр

Қияметтің есіктерінің алдында.