Письмо к женщине - Александр Новиков

Вы помните,

Вы всё, конечно, помните,

Как я стоял,

Приблизившись к стене,

Взволнованно ходили вы по комнате

И что-то резкое

В лицо бросали мне.

Вы говорили:

Нам пора расстаться,

Что вас измучила

Моя шальная жизнь,

Что вам пора за дело приниматься,

А мой удел —

Катиться дальше, вниз.

Любимая!

Меня вы не любили.

Не знали вы, что в сонмище людском

Я был, как лошадь, загнанная в мыле,

Пришпоренная смелым ездоком.

Любимая!

Меня вы не любили.

Не знали вы,

Что я в сплошном дыму,

В развороченном бурей быте

С того и мучаюсь, что не пойму —

Куда несет нас рок событий.

Лицом к лицу

Лица не увидать.

Большое видится на расстоянье.

Когда кипит морская гладь,

Корабль в плачевном состоянье.

Тогда и я,

Под дикий шум,

Но зрело знающий работу,

Спустился в корабельный трюм,

Чтоб не смотреть людскую рвоту.

Тот трюм был —

Русским кабаком.

И я склонился над стаканом,

Чтоб, не страдая ни о ком,

Себя сгубить

В угаре пьяном.

Простите мне…

Я знаю: вы не та —

Живете вы С серьезным, умным мужем;

Что не нужна вам наша маета,

И сам я вам

Ни капельки не нужен.

Живите так,

Как вас ведет звезда,

Под кущей обновленной сени.

С приветствием,

Вас помнящий всегда

Знакомый ваш

Сергей Есенин.

Любимая!

Меня вы не любили.

Не знали вы, что в сонмище людском

Я был, как лошадь, загнанная в мыле,

Пришпоренная смелым ездоком.

Любимая!

Меня вы не любили.

Сенің есіңде ме,

Әрине, бәрі есіңізде

Мен қалай тұрдым

Қабырғаға жақындау

Сіз бөлменің ішін қуанып жүрдіңіз

Және өткір нәрсе

Олар оны менің бетіме лақтырды.

Сен дедің:

Бізге қоштасатын кез келді

Сені не қинады

Менің ессіз өмірім

Сізге бизнеске кірісетін уақыт келді,

Ал менің тағдырым -

Домалау, төмен түсу.

Қымбаттым!

Сен мені сүймедің.

Сіз бұны көп адамдар арасында білмедіңіз

Сабын айдаған аттай болдым,

Ержүрек шабандоз итермеледі.

Қымбаттым!

Сен мені сүймедің.

Сіз білмедіңіз

Қатты түтінге батқаным,

Дауыл үзген өмірде

Сондықтан мен түсінбейтін азап шегемін -

Оқиға тастары бізді қайда апарады.

Бетпе бет

Көрінбейтін беттер.

Үлкен нәрселер алыстан көрінеді.

Теңіз беті қайнағанда,

Кеменің жағдайы мүшкіл.

Сосын мен де

Жабайы шудың астында

Бірақ жұмысты жетілдіре отырып,

Кеме трюміне түсті,

Адамның құсуын көрмеу үшін.

Бұл ұстау болды

Орыс қабағы.

Мен әйнек үстіне иілдім,

Ешкімге қиналмай,

өзіңді құрту

Мас күйде.

Мені кешірші...

Мен білемін: сен емессің -

Сіз байсалды, ақылды күйеуіңізбен тұрасыз;

Сізге біздің маэта керек емес,

Ал мен саған

Біраз қажет емес.

Осылай өмір сүр

Жұлдыз сізді қалай бағыттайды

Жаңартылған шатырдың киелі шатырының астында.

Сәлем,

сені үнемі еске алып

Сенің досың

Сергей Есенин.

Қымбаттым!

Сен мені сүймедің.

Сіз бұны көп адамдар арасында білмедіңіз

Сабын айдаған аттай болдым,

Ержүрек шабандоз итермеледі.

Қымбаттым!

Сен мені сүймедің.