Парикмахер - Александр Новиков

Парикмахер модный очень,

С ним вся звёздная Москва,

Клюв у ножниц так заточен,

Чирк, и спрыгнет голова.

Он закрутит, он забреет,

Он закрасит завитки,

Бабы в кресле розовеют,

Голубеют мужики.

Парикмахер он полдела,

Вслед за ним идёт портной,

Он перёд мужского тела

Тонко чувствует спиной.

Он пришьёт к штанинам рюшки,

Да и вежливо взашей,

Ведь он Елдашкин он Вафлюшкин,

Не без Зайцевых ушей.

Вслед за этой чудной парой

Выступает режиссёр,

Он чувак закалки старой,

Он читал про трёх сестер.

И про вешалку в театре,

И про маму-Колыму,

Где «дон Педро» «дона Падре»

Не уступит никому.

А в конце всего такого

Голубой экран ТВ Вам покажет голубого

Прямо в розовой крови.

Заикаясь и робея,

Пресса вденет в эполет,

Я один не голубею,

Потому в экране нет.

Шаштараз өте сәнді,

Барлық жұлдызды Мәскеу онымен бірге,

Қайшының тұмсығы сондай өткір,

Тел, басы секіреді.

Ол айналдырады, қырады,

Ол бұйраларды бояйды,

Орындықтағы әйелдер қызғылт түсті,

Ерлер көк.

Шаштараз - бұл жұмыстың жартысы

Оның артынан тігінші келеді,

Ол еркек денесінің алдында

Нәзік қайтады.

Ол шалбарға бөртпе тігеді,

Иә, сыпайылықпен,

Өйткені, ол Елдашкин, ол Вафлушкин,

Зайцевтің құлағы болмаса.

Осы тамаша жұптың артынан

Директор сөйлеп тұр

Ол ескі мектеп оқушысы,

Ол үш апа туралы оқыды.

Ал театрдағы ілгіш туралы

Ана Колыма туралы,

«Дон Педро» «дона Падре» қайда орналасқан

Ешкімге бағынбайды.

Және осының барлығының соңында

Көк экранды теледидар сізге көк көрсетеді

Дәл қызғылт қанда.

Кекештену және ұялшақ

Баспасөз погонды қояды,

Мен жалғыз көгершін емеспін

Сондықтан ол экранда жоқ.