Она - не моя... - Александр Новиков

Бокал все полней и полней,

А в стенке бокала я с ней отражаюсь.

Я с ней.

Она — не моя.

Она убежала от мужа.

Ушла, уползла, как змея.

Она положила себя,

Как битую карту, рубашкой помеченной вниз.

Она — не моя.

И ночь для нее на сегодня не больше, чем просто каприз.

Громко и неслаженно

Оркестрик про любовь проголосит.

Зачем она со мной — неважно.

Зачем я с ней — поди, спроси.

Про завтра не хочется знать.

Ей хочется сладкого — надо в него поиграть.

Она — не моя.

Ей надо вернуться назавтра, не зная, не помня, кто я.

А я не хочу потерять

И взять насовсем я ее не могу, не хочу.

Она — не моя.

А все-таки виснет рука и плывет у нее по плечу.

Громко и неслаженно

Оркестрик про любовь проголосит.

Зачем она со мной — неважно.

Зачем я с ней — поди, спроси.

1995 год

Шыны толы және толық,

Әйнектің қабырғасында мен онымен бірге бейнеленгенмін.

Мен онымен біргемін.

Ол менікі емес.

Ол күйеуінен қашып кетті.

Кетті, жыландай жорғалап кетті.

Ол өзін қойды

Сынған карта сияқты, бетін төмен қаратыңыз.

Ол менікі емес.

Ал бүгінгі түн ол үшін жай ғана қыңырлықтан басқа ештеңе емес.

Қатты және келісілмеген

Оркестр махаббат туралы ән шырқайды.

Неліктен оның менімен жүргені маңызды емес.

Неліктен мен онымен біргемін - әрі қарай сұраңыз.

Мен ертең туралы білгім келмейді.

Ол тәтті нәрсені қалайды - онымен ойнау керек.

Ол менікі емес.

Ол менің кім екенімді білмей, есіне түсірмей ертең қайтып келуі керек.

Ал мен жеңілгім келмейді

Ал мен оны біржола қабылдай алмаймын, қаламаймын.

Ол менікі емес.

Сонда да бір қол оның иығында ілулі тұр.

Қатты және келісілмеген

Оркестр махаббат туралы ән шырқайды.

Неліктен оның менімен жүргені маңызды емес.

Неліктен мен онымен біргемін - әрі қарай сұраңыз.

1995 жыл