На Восточной улице - Александр Новиков

На Восточной улице

На карнизах узких

Сизари красуются

В темно-серых блузках.

Тень ложится под ноги,

Я шагаю дальше,

Где клаксоны-окрики

Горло рвут до фальши.

Не спешу, как было я Два квартала выше,

Где такие милые

Три окна под крышей.

Где ронять мне выпало

Вздох обиды тяжкой,

Там сирень рассыпала

Белые кудряшки.

А еще два тополя

В побрякушках лунных

Мне листвой так хлопали

За лихие струны.

И в лады потертые

Вдавленное слово

Ветер мне развертывал

В переборы снова.

В песни да припевочки,

Словно ленты в косы,

Темноглазой девочке

Золотоволосой.

Буйствовал, досадовал,

Тенью мимо окон,

Да к щеке прикладывал

Непослушный локон…

Лет-то сколько минуло-

Посчитать -потеха!

Вроде как сединами

Потрясти приехал.

Да разве все упомнится-

Не прочтешь, как книжку-

Память-девка скромница,

Слов у ней не лишку!

А быть может блудница

Изменила напрoчь?

Посредине улицы,

Оступившись — навзничь…

Шығыс көшеде

Тар карниздерде

Сисари мақтанады

Қою сұр түсті блузкаларда.

Көлеңке аяғымның астына түседі

мен жүремін

Клаксондар-айқайлар қайда

Көмейі жалғандыққа жарылған.

Мен асықпаймын, өйткені мен екі блок жоғарыда едім,

Сүйкімділер қайда

Үш шатырлы терезе.

Мен қайда құладым

Өкінішті күрсіну ауыр,

Сол жерде сирень шашырап кетті

Ақ бұйралар.

Және тағы екі терек

Айдың әшекейлерінде

Жапырақтармен қол шапалақтадым

Үздік жіптерге арналған.

Ал тозығы жеткен

бедерлі сөз

Жел мені айналдырды

Қайта бюсттарда.

Әндер мен жырларда,

Өрімдердегі таспалар сияқты

қара көз қыз

Алтын шашты.

Ашуланған, ашуланған,

Терезелердің жанынан көлеңке

Иә, мен оны бетіме қолдандым

Әдепсіз бұйра…

Қаншама жылдар өтті

Санау қызық!

Сұр шашқа ұқсайды

Шек келді.

Иә, бәрі есте ме?

Кітап сияқты оқымаңыз -

Жады қарапайым қыз,

Оның сөзі жоқ!

Және жезөкше болуы мүмкін

Мүлдем өзгерді ме?

Көшенің ортасында

Артқа қадам жасау - артқа ...