Холст - Александр Новиков

По аквамарину — золота мазок

Да десятка три пальм.

Вот и вся картина —

Золотой сезон,

Десять дней всего.

Жаль.

Видано ли диво — жареный песок —

Всласть его грызет волна.

И хромает мило

С пятки на носок

Через этот холст она.

Припев:

Встав с восходом у мольберта,

Щуря глаз слепого маяка,

Нас выводит в красках лета

Вечного Художника рука.

Время обернется грустью на струне,

А пока оркестр — в раж.

Вот она смеется

И бежит ко мне,

И страдает весь пляж.

Припев:

Встав с восходом у мольберта,

Щуря глаз слепого маяка,

Нас выводит в красках лета

Вечного Художника рука.

Выцветут едва ли краски-вензеля,

И как память — холст мал.

Как же ее звали

Небо и Земля?..

Звали так, как я звал.

Припев:

Встав с восходом у мольберта,

Щуря глаз слепого маяка,

Нас выводит в красках лета

Вечного Художника рука.

Вечного Художника рука.

Аквамарин бойынша - алтын щеткамен соққы

Иә, үш ондаған пальмалар.

Бұл бүкіл сурет -

алтын маусым,

Барлығы он күн.

Қандай өкінішті.

Сіз ғажайыпты көрдіңіз бе - қуырылған құм -

Оны толқын кеміреді.

Және ақсақ сүйкімді

Өкшеден аяққа дейін

Ол осы кенеп арқылы.

Хор:

Мольбертте күн шығып, тұру,

Соқыр шамшырақтың көзін қысып,

Бізді жаздың түстерімен шығарады

Мәңгілік суретшінің қолы.

Уақыт жіптегі мұңға айналады,

Осы аралықта оркестрдің ызасы бар.

Міне, ол күледі

Ал маған қарай жүгіреді

Ал бүкіл жағажай зардап шегеді.

Хор:

Мольбертте күн шығып, тұру,

Соқыр шамшырақтың көзін қысып,

Бізді жаздың түстерімен шығарады

Мәңгілік суретшінің қолы.

Бояу-монограммалар әрең кетеді,

Және естелік сияқты, кенеп кішкентай.

Оның аты кім еді

Аспан мен жер?..

Олар мені қалай атадым, солай атады.

Хор:

Мольбертте күн шығып, тұру,

Соқыр шамшырақтың көзін қысып,

Бізді жаздың түстерімен шығарады

Мәңгілік суретшінің қолы.

Мәңгілік суретшінің қолы.